ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ το 1943 στο Ρούμπατομ της Οκλαχόμα στις ΗΠΑ. Σε ολόκληρη την παιδική μου ηλικία, η βία ήταν για εμένα τρόπος ζωής. Την τελευταία μου χρονιά στο σχολείο, άρχισα να πίνω. Αυτό οδήγησε σε μια αλλόκοτη φιλία με τον βίαιο αλκοολικό πατέρα μου. Πηγαίναμε μαζί σε χορούς και άλλες εκδηλώσεις μόνο και μόνο για να πιούμε και να τσακωθούμε.

Το 1966 παντρεύτηκα τη Σίρλεϊ και αποκτήσαμε δύο παιδιά, την Άντζελα και τον Σον. Παρ’ όλα αυτά, το αλκοόλ συνέχισε να κυριαρχεί στη ζωή μου. Για να συμπληρώνω το εισόδημά μου, άρχισα να καλλιεργώ και να πουλάω μαριχουάνα. Δούλευα επίσης ως πορτιέρης σε μπαρ της περιοχής, πράγμα που ικανοποιούσε τη δίψα μου για αλκοόλ και βία. Σε εκείνη τη φάση της ζωής μου, δεν φοβόμουν κανέναν και τίποτα. Δεν έδινα δεκάρα για τα αισθήματα των άλλων.

Ο ξάδελφος της Σίρλεϊ μετακόμισε στην Καλιφόρνια όπου μελέτησε τη Γραφή και έγινε Μάρτυρας του Ιεχωβά. Όταν επέστρεψε στην Οκλαχόμα, μίλησε για αυτά που είχε μάθει στη Σίρλεϊ, η οποία κατάλαβε γρήγορα ότι αυτή είναι η αλήθεια. Έπειτα από επισταμένη μελέτη της Γραφής, αποφάσισε και εκείνη να γίνει Μάρτυρας και βαφτίστηκε το 1976. Εγώ δεν ήθελα καμία σχέση με τη θρησκεία της. «Μη τυχόν και μου κουβαλήσεις κανέναν εδώ να μου κάνει κήρυγμα!» της έλεγα. «Τζάμπα κόπος».

Η Σίρλεϊ δεν συμβίβασε ποτέ την οσιότητά της στις Γραφικές αρχές, και συνέχισε να μου δείχνει αγάπη. Όταν ετοιμαζόταν να πάει με τα παιδιά στις Χριστιανικές συναθροίσεις στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας, προσκαλούσε ευγενικά και εμένα. Θυμάμαι μάλιστα και την Άντζελα να μου λέει: «Μακάρι να ερχόσουν μαζί μας, μπαμπά».

Επειδή ήμουν μπλεγμένος σε παράνομες δραστηριότητες, συχνά οπλοφορούσα. Εκτός αυτού, εξαφανιζόμουν μέρες ολόκληρες, πράγμα που δημιουργούσε ένταση στο γάμο μας. Όταν γύριζα, προσπαθούσα να καλοπιάσω τη Σίρλεϊ πηγαίνοντας σε μερικές συναθροίσεις. Οι Μάρτυρες μου φέρονταν πάντα με καλοσύνη και οι διδασκαλίες τους φαίνονταν λογικές.

Αργότερα, ένας πρεσβύτερος προσφέρθηκε να μελετήσει τη Γραφή μαζί μου, και εγώ δέχτηκα. Δυστυχώς, όμως, αυτά που μάθαινα δεν με επηρέαζαν σχεδόν καθόλου​—κυρίως επειδή δεν είχα κόψει τις παλιές μου παρέες. Γνωρίζοντάς το αυτό, ο πρεσβύτερος μου ανέφερε μερικές Γραφικές  αρχές για τους κινδύνους των κακών συναναστροφών. (1 Κορινθίους 15:33) Παρότι η συμβουλή του βασιζόταν στη Γραφή, εγώ προσβλήθηκα, σταμάτησα τη μελέτη και βυθίστηκα για τα καλά στις παλιές μου συνήθειες. Πόσο πολύ πλήγωσα τη Σίρλεϊ και τα παιδιά με την ανόητη υπερηφάνειά μου!

Το 1983, έμαθα μια τραγική είδηση. Ο ανιψιός μου, στον οποίο είχα τρομερή αδυναμία, ήταν νεκρός. Αυτό με συγκλόνισε και με έκανε να ξανασκεφτώ τη ζωή μου. Κατάλαβα ότι κατέστρεφα το γάμο μου και την οικογένειά μου​—όλα όσα θεωρούσα πολύτιμα. Η συνειδητοποίηση αυτής της πικρής αλήθειας αποτέλεσε σημείο στροφής για εμένα. Στην κηδεία, ο Τζον, ένας ηλικιωμένος Μάρτυρας, με αγκάλιασε καλοσυνάτα και είπε: «Θέλω μόνο να ξέρεις ότι σε αγαπάμε ακόμα». Ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόμουν να ακούσω! Την επόμενη μέρα κιόλας, τηλεφώνησα στον Τζον και του είπα ότι ήθελα να ξαναρχίσω τη μελέτη μου, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα έκανα τις αλλαγές που έπρεπε να είχα κάνει προ πολλού.

Στην πρώτη μας μελέτη συζητήσαμε για την προσευχή, και είπα στον Τζον ότι θα έκανα μια προσπάθεια. Την άλλη μέρα άρχισα να ψάχνω για μια τίμια δουλειά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Καθώς οδηγούσα το φορτηγάκι μου, προσευχήθηκα φωναχτά: «Ιεχωβά, αν θέλεις να μείνω σε αυτή την περιοχή, κανόνισε να μου βρεις δουλειά». Έπειτα σκέφτηκα: “Μα τι χαζομάρες κάνω; Οδηγώ και μιλάω μόνος μου”. Είχα πολύ δρόμο ακόμα ώσπου να αναπτύξω πίστη στον Θεό ως “Αυτόν που ακούει προσευχή”​—αλλά και να βελτιώσω την ποιότητα των προσευχών μου! (Ψαλμός 65:2) Το εκπληκτικό, όμως, είναι ότι μου πρόσφεραν μια δουλειά την επόμενη κιόλας μέρα!

Από εκεί και έπειτα, άρχισα να προσεύχομαι πιο συχνά και πιο ένθερμα. Ξανά και ξανά, είδα την ευλογία του Ιεχωβά. Ανέκαθεν πίστευα στον Θεό, αλλά αυτές οι εμπειρίες με βοήθησαν να αντιληφθώ πόσο αληθινά είναι τα λόγια του εδαφίου 1 Ιωάννη 5:14: «Ό,τι και αν είναι αυτό που ζητάμε σύμφωνα με το θέλημά του αυτός μας ακούει». Όταν συνειδητοποίησα πόση δύναμη έχει η προσευχή, αυξήθηκε η αγάπη μου για τον Ιεχωβά και ενισχύθηκε η εμπιστοσύνη μου στην καθοδηγία του.​—Παροιμίες 3:5, 6.

Όταν άρχισα να παρακολουθώ ξανά τις συναθροίσεις, οι Μάρτυρες με καλωσόρισαν θερμά. Επιπρόσθετα, άρχισα να διακρίνω ότι όντως “αγαπούν ο ένας τον άλλον έντονα, από καρδιάς”, και αυτό με συγκίνησε βαθιά. (1 Πέτρου 1:22) Άρχισα επίσης να διακρίνω πόσο αληθινά  είναι τα λόγια του εδαφίου Παροιμίες 13:20: «Αυτός που περπατάει με σοφούς θα γίνει σοφός, αλλά αυτός που έχει δοσοληψίες με τους άφρονες θα έχει κακή κατάληξη».

Χρόνια ολόκληρα, ταλαιπωρούσα και πλήγωνα την οικογένειά μου, αλλά τώρα προσπαθούσα να είμαι ειρηνικός άνθρωπος, καλύτερος σύζυγος και πατέρας, αλλά και να επικοινωνώ πιο αποτελεσματικά. Άρχισα να εφαρμόζω τις συμβουλές της Γραφής που λένε ότι πρέπει «να αγαπούν οι σύζυγοι τις γυναίκες τους, όπως τα δικά τους σώματα» και ότι οι πατέρες δεν πρέπει να “εξοργίζουν τα παιδιά τους, για να μην αποκαρδιώνονται”.​—Εφεσίους 5:28· Κολοσσαείς 3:21.

Εννοείται ότι οι αλλαγές που έκανα άσκησαν θαυμάσια επίδραση στην οικογένειά μου. Αυτό απέδειξε περίτρανα πόσο αληθινά είναι τα λόγια του Ιησού στο εδάφιο Ματθαίος 5:3: «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που έχουν συναίσθηση της πνευματικής τους ανάγκης». Επιτέλους, είχα βρει την αληθινή ευτυχία!

Τον Ιούνιο του 1984, η κόρη μου η Άντζελα έδωσε συνέντευξη σε μια συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Περιέγραψε τι άνθρωπος ήμουν κάποτε και έπειτα μίλησε για τις αλλαγές που είχα κάνει. Ολοκλήρωσε λέγοντας πόσο συγκινημένη ήταν που με έβλεπε να κάθομαι στην μπροστινή σειρά ανάμεσα σε εκείνους που θα βαφτίζονταν εκείνη την ημέρα.

Πόσο ευγνώμων είμαι που ο Ιεχωβά δεν θεωρεί χαμένη υπόθεση ανθρώπους σαν και εμένα! Είμαι επίσης πολύ ευγνώμων στη Σίρλεϊ και στα παιδιά μας που δεν κουράστηκαν να προσπαθούν. Η Σίρλεϊ, πραγματική Χριστιανή, εφάρμοζε πιστά τη νουθεσία του εδαφίου 1 Πέτρου 3:1: «Εσείς, γυναίκες, να υποτάσσεστε στους συζύγους σας, ώστε αν κάποιοι δεν είναι υπάκουοι στο λόγο, να κερδηθούν χωρίς το λόγο μέσω της διαγωγής των γυναικών τους». Η οσιότητά της, η υπομονή της και η θαυμάσια διαγωγή της όλα αυτά τα χρόνια της δύστροπης πορείας μου κράτησαν την πόρτα ανοιχτή για εμένα ώσπου ήρθα τελικά στα συγκαλά μου.

Από τότε που βαφτίστηκα, χρησιμοποιώ συχνά το παράδειγμά της για να προτρέψω άλλα άτομα που έχουν μη ομόπιστους συντρόφους να μην τους θεωρούν χαμένη υπόθεση. «Όταν έρθει ο καιρός», τους λέω, «ο Ιεχωβά μπορεί να χρησιμοποιήσει τη δύναμη του Λόγου του, της Αγίας Γραφής, και την καλή σας διαγωγή για να βοηθήσει το σύντροφό σας να αλλάξει​—ακόμα και αν αυτό φαίνεται απίθανο στην αρχή».