Οι Καταστροφές Πλησιάζουν στο Τέλος Τους

ΣΕΙΣΜΟΙ, πόλεμοι, πείνες και αρρώστιες​—αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που προείπε ο Ιησούς ότι θα χαρακτήριζαν “την τελική περίοδο του συστήματος πραγμάτων” στην οποία ζούμε εμείς τώρα. (Ματθαίος 24:3, 7, 8· Λουκάς 21:7, 10, 11) Φυσικά, αυτά τα γεγονότα δεν είναι θεομηνίες. Ούτε ο Ιησούς ούτε ο Πατέρας του, ο Ιεχωβά Θεός, ευθύνονται για αυτά.

Αλλά ο Θεός θα έχει την ευθύνη για όσα προμηνύουν αυτά τα γεγονότα, δηλαδή την έλευση της Βασιλείας του Θεού​—μιας ουράνιας κυβέρνησης στα χέρια του Ιησού Χριστού—​και την καταστροφή όλων όσων απορρίπτουν την κυριαρχία του Ιεχωβά. (Δανιήλ 2:44· 7:13, 14) Έπειτα, η γη θα μετατραπεί σε απάγκιο ειρήνης, όπου δεν θα υπάρχει φόβος για φυσικές καταστροφές. Με πλήρη έννοια, θα εκπληρωθεί η υπόσχεση του Θεού: «Ο λαός μου θα κατοικεί σε ειρηνικό τόπο κατοίκησης και σε οικήματα απόλυτης εμπιστοσύνης και σε αδιατάρακτους τόπους ανάπαυσης».​—Ησαΐας 32:18.

Ακούστε τον Θεό και θα Ζήσετε!

Όπως εξηγήθηκε στο προηγούμενο άρθρο αυτής της σειράς, το να ενεργούμε σε αρμονία με τις  προειδοποιήσεις μπορεί να σώσει τη ζωή μας. Αυτή η αρχή εφαρμόζεται ακόμη περισσότερο στις θεϊκές προειδοποιήσεις οι οποίες είναι καταγραμμένες στην Αγία Γραφή. «Αυτός, όμως, που ακούει εμένα», υπόσχεται ο Θεός, «θα κατοικεί με ασφάλεια και θα είναι αδιατάρακτος από τον τρόμο της συμφοράς».​—Παροιμίες 1:33.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν να ακούν τον Θεό διαβάζοντας το Λόγο του τακτικά και εφαρμόζοντας τις διδασκαλίες του. Σας προσκαλούν να κάνετε το ίδιο. Ναι, όλοι όσοι ακούν υπάκουα τον Ιεχωβά δεν χρειάζεται να φοβούνται για το μέλλον και για τη συμφορά που θα βρει τους πονηρούς. Αντιθέτως, μπορούν να αποβλέπουν στην απόκτηση αιώνιας ζωής στον Παράδεισο στη γη, όπου θα «βρίσκουν εξαιρετική ευχαρίστηση στην αφθονία της ειρήνης».​—Ψαλμός 37:10, 11.

[Πλαίσιο στη σελίδα 8]

ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΕΝΘΟΥΝ

Μήπως έχετε χάσει προσφιλείς σας, ίσως λόγω κάποιας φυσικής καταστροφής ή άλλης τραγωδίας; Πριν από 2.000 σχεδόν χρόνια, ο Λάζαρος, στενός φίλος του Ιησού, πέθανε πρόωρα. Όταν το έμαθε αυτό ο Ιησούς, πήγε στο χωριό του Λαζάρου, τη Βηθανία, και τον ήγειρε από τον «ύπνο» του θανάτου.​—Ιωάννης 11:1-44.

Ο Ιησούς επιτέλεσε αυτό το θαύμα, όχι μόνο για να δείξει αγάπη για τον Λάζαρο και την οικογένειά του, αλλά και για να προσδώσει βαρύτητα στην υπόσχεση που έχει δώσει ότι, στη διάρκεια της Βασιλικής του διακυβέρνησης, θα αναστήσει “όλους όσους είναι στα μνημεία”. (Ιωάννης 5:28, 29) Ναι, στον ερχόμενο Παράδεισο, ο Ιησούς θα επανορθώσει όλη τη βλάβη που ξεκίνησε με το στασιασμό στην Εδέμ. a​—1 Ιωάννη 3:8.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 9]

ΕΝΑΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

Το 1971, ήμουν νεαρή μητέρα και επίδοξη σοπράνο της όπερας. Είχα μετακομίσει το 1957 από τη γενέτειρά μου, το Γουίνιπεγκ της Μανιτόμπα στον Καναδά, για να βρεθώ κοντά στο Χόλιγουντ της Καλιφόρνιας στις ΗΠΑ, με την ελπίδα να ασχοληθώ με τη μεγάλη μου αγάπη, τη μουσική.

Επί εννιά καλοκαίρια, η μητέρα μου που ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά ερχόταν από τον Καναδά για να με επισκεφτεί. Αξιοποιούσε εκείνες τις ευκαιρίες μιλώντας μου για την Αγία Γραφή, πεπεισμένη ότι το βιβλίο αυτό πρόσφερε τις καλύτερες συμβουλές για την ευτυχία και για την οικογενειακή ζωή. Αγαπούσα τη μητέρα μου και την άκουγα με σεβασμό. Ωστόσο, κάθε φορά που έφευγε, εγώ πετούσα τα έντυπα που μου έδινε, βέβαιη ότι η ζωή μου ακολουθούσε τη σωστή πορεία.

Κατόπιν, ξημερώματα μιας Τρίτης το Φεβρουάριο του 1971, ένας σεισμός μεγέθους 6,6 βαθμών με έκανε να τιναχτώ από το κρεβάτι. Ο ήχος ήταν εκκωφαντικός και η δόνηση σφοδρή. Τρομοκρατημένη, έτρεξα στο γιο μου και, προς ανακούφισή μου, τον βρήκα σώο στην κούνια του. Όταν σταμάτησε η δόνηση, το πάτωμα ήταν γεμάτο σπασμένα γυαλιά και σκεύη που είχαν πέσει από τα ντουλάπια, ενώ το νερό της πισίνας είχε ξεχυθεί στην αυλή. Αν και η οικογένειά μου ήταν ασφαλής, δεν μπορούσα να επιστρέψω στο κρεβάτι.

Η μητέρα μου μού είχε μιλήσει για τις «τελευταίες ημέρες», χαρακτηριστικό των οποίων είναι οι «μεγάλοι σεισμοί». (2 Τιμόθεο 3:1· Λουκάς 21:7-11) Εκείνο το καλοκαίρι ξαναήρθε για την ετήσια επίσκεψή της αλλά χωρίς Γραφικά έντυπα. Εφόσον μου έδινε μαρτυρία επί εννιά χρόνια χωρίς αποτέλεσμα, συμπέρανε ότι δεν ενδιαφερόμουν. Πόσο λάθος έκανε! Από τη στιγμή που έφτασε, την κατέκλυσα με ερωτήσεις. Το τραγούδι και η δόξα είχαν γίνει ξαφνικά πολύ πιο ασήμαντα.

Την ίδια κιόλας εβδομάδα παρακολούθησα τις Χριστιανικές συναθροίσεις με τη μητέρα μου στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας, και έκτοτε σπάνια έχει συμβεί να χάσω συνάθροιση. Εκείνη διευθέτησε να κάνω οικιακή Γραφική μελέτη. Βαφτίστηκα το 1973, και σήμερα αφιερώνω κατά μέσο όρο 70 ώρες κάθε μήνα κηρύττοντας τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού σε άλλους. (Ματθαίος 24:14) Ναι, αντί να καταστρέψει ο σεισμός την πίστη μου στον Θεό, με βοήθησε να την οικοδομήσω.​—Αφήγηση από την Κολίν Εσπάρσα.