Οι Χορευτές με τα Πυρόχρωμα Φτερά

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗΝ ΚΕΝΥΑ

ΧΙΛΙΑΔΕΣ φωνές. Οι ακατάπαυστες, ενθουσιώδεις κραυγές αντηχούν σε όλη την επιφάνεια της απομακρυσμένης λίμνης. Χιλιάδες ροζ πουλιά τσαλαβουτούν μέσα στα αστραφτερά, σμαραγδοπράσινα νερά. Ψηλά, ο ουρανός έχει γεμίσει από πουλιά που πετούν με χάρη. Στριφογυρίζοντας πάνω από το νερό, χτυπούν τον αέρα με τα μακριά και λεπτά φτερά τους, αποκαλύπτοντας τις βαθυκόκκινες αποχρώσεις τους. Τα σμήνη αυτών των πουλιών, με τα ζωηρά τους χρώματα, προκαλούν δέος! Πιθανόν να είναι το πιο περίφημο ιπτάμενο θαύμα πάνω στη γη​—τα ροζ φλαμίγκο της Μεγάλης Ρηξιγενούς Κοιλάδας της Αφρικής.

Κομψά και με Μακριά Πόδια

Από τα παλιά χρόνια το φλαμίγκο απολαμβάνει το θαυμασμό λόγω της χαριτωμένης, λεπτεπίλεπτης κατασκευής του. Η μορφή του, με το μακρύ λαιμό, λαξευόταν στην πέτρα και μπορεί να τη δει κανείς σε αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Η εμφάνισή του ήταν τόσο ασυνήθιστη και αξιοθαύμαστη ώστε οι Αιγύπτιοι το λάτρευαν ως την ενσάρκωση του θεού Ρα. Ο λεπτός, ευλύγιστος λαιμός του φλαμίγκο και τα αδύνατα, κομψά πόδια του απεικονίζονταν στις πρώτες σπηλαιογραφίες.

Σήμερα μπορούν να βρεθούν τέσσερα είδη φλαμίγκο σε περιοχές της Αφρικής, της Ευρασίας, της Καραϊβικής και της Νότιας Αμερικής. Το μικρό φλαμίγκο  είναι το μικρότερο από όλα τα είδη. Έχει όμορφα χρώματα, με βαθυρόδινα φτερά και ανοιχτοκόκκινα πόδια. Το μεγαλύτερο φλαμίγκο έχει διπλάσιο μέγεθος από το μικρό και φτάνει σε ύψος ως και 140 εκατοστά. Όλα τα φλαμίγκο έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό​—το ράμφος τους κυρτώνει ελαφρώς στη μέση και γέρνει προς τα κάτω, δημιουργώντας ένα σχήμα που είναι ευχάριστο στα μάτια.

Όταν ετοιμάζεται να πετάξει, το πουλί χτυπάει με χάρη τα φτερά του και τρέχει στο νερό με τα ευκίνητα πόδια του, αποκτώντας την απαραίτητη ορμή για να ανέβει στον ουρανό. Με το μακρύ λαιμό του και το κεφάλι του μπροστά στην ίδια ευθεία και τα πόδια του τεντωμένα πίσω, φτεροκοπάει κομψά καθώς διασχίζει τον ουρανό. Υπολογίζεται ότι τέσσερα εκατομμύρια φλαμίγκο ζουν στη Μεγάλη Ρηξιγενή Κοιλάδα της Αφρικής.

Λεπτεπίλεπτο Πουλί, Αφιλόξενο Περιβάλλον

Τα πάμπολλα φλαμίγκο που ζουν στη Ρηξιγενή Κοιλάδα ευημερούν σε μια σειρά από αλμυρές λίμνες που είναι πράγματι μοναδικές. Το νερό από χημική άποψη είναι τόσο πλούσιο σε ανθρακικό νάτριο ώστε έχει ελαιώδη υφή και καίει ελαφρώς το δέρμα. Οι θερμοκρασίες γύρω από τις αλμυρές λίμνες της Ρηξιγενούς Κοιλάδας μπορούν να φτάσουν τους 65 βαθμούς Κελσίου. Τα αφρώδη νερά της λίμνης αναδίδουν μια δυνατή οσμή θείου και άλμης, η οποία σε συνδυασμό με το θερμό αέρα συμβάλλει στη δημιουργία βαριάς ατμόσφαιρας. Οι αλκαλικές ενώσεις και τα άλατα του νερού είναι τόσο συμπυκνωμένα ώστε κρυσταλλοποιούνται και σχηματίζουν στερεοποιημένες, άσπρες αποθέσεις στην όχθη.

Λίγα πλάσματα μπορούν να ζήσουν σε τόσο καυστικό νερό. Ωστόσο, μερικοί μικροί οργανισμοί επιβιώνουν εκεί​—μικροσκοπικά γαλαζοπράσινα φύκια. Ο καυτός, τροπικός ήλιος ζεσταίνει τα αλκαλικά νερά, δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες για να αναπτυχθούν φύκια σε τεράστιους αριθμούς. Τα φύκια είναι τόσο πολλά ώστε κάνουν το χρώμα των νερών της λίμνης πράσινο. Σαν ένα σμαραγδένιο εξαίσιο  κολιέ, αυτή η αλυσίδα των αλμυρών λιμνών στολίζει τις κοιλάδες και τα βουνά κατά μήκος της Μεγάλης Ρηξιγενούς Κοιλάδας.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ένα λεπτεπίλεπτο πλάσμα όπως το φλαμίγκο μπορεί να επιβιώνει σε τόσο αφιλόξενο και αντίξοο περιβάλλον. Ωστόσο, το φλαμίγκο ευημερεί εδώ. Τα πολύ λεπτά πόδια του αντέχουν τα καυστικά νερά, και τα πέλματά του που είναι εφοδιασμένα με νηκτική μεμβράνη το εμποδίζουν να βυθίζεται στη μαλακή, παχύρρευστη λάσπη. Το μικρό φλαμίγκο είναι απαράμιλλα εξοπλισμένο για επιβίωση σε αυτό το απειλητικό περιβάλλον. Το ράμφος του περιέχει μικροσκοπικά ελάσματα τα οποία μπορούν να αναρροφούν και να συγκρατούν τους μικροοργανισμούς που είναι συγκεντρωμένοι σε βάθος 5 ως 7 εκατοστών από την επιφάνεια του νερού. Όταν τρώει, το φλαμίγκο κρατάει το ράμφος του ανάποδα, με κατεύθυνση προς τα πίσω, κάτω από την επιφάνεια του νερού. Η γλώσσα του φλαμίγκο, που λειτουργεί σαν έμβολο, αντλεί νερό και το εκβάλλει περνώντας το μέσα από τα μικροσκοπικά ελάσματα τα οποία κατακρατούν τους μικροοργανισμούς.

Χαριτωμένες Εκδηλώσεις Ερωτοτροπίας

Όταν ο πρωινός ήλιος υψώνεται πάνω από τα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης, μοιάζει λες και σηκώθηκε  μια γιγάντια αυλαία. Το χρυσαφένιο φως αποκαλύπτει ένα τεράστιο κοπάδι φλαμίγκο, που αστραποβολάει σαν πύρινες φλόγες στην επιφάνεια της λίμνης. Τα πουλιά παραμένουν πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Με όρθιους λαιμούς, περπατούν σε ομάδες κάνοντας επιδείξεις και κουνώντας το ράμφος τους πέρα δώθε.

Καθώς αυτές οι ομάδες περνούν η μία δίπλα από την άλλη ακολουθώντας διαφορετικές κατευθύνσεις, ο ήλιος αντανακλά πάνω στο λεπτεπίλεπτο φτέρωμα των πουλιών, δημιουργώντας ένα μωσαϊκό αντιθέσεων από κατακόκκινες και ροζ αποχρώσεις. Τα πουλιά αναπηδούν και χορεύουν, ανοίγοντας διάπλατα τα φτερά τους για να αποκαλύψουν το βαθυκόκκινο χρώμα τους. Επιδεικνύοντας τα έντονα χρώματά τους, τρέχουν στο νερό, σηκώνονται στον αέρα και κατόπιν επιστρέφουν στο έδαφος επαναλαμβάνοντας την ίδια τελετουργία. Τα φλαμίγκο συνωστίζονται τόσο πολύ ώστε δεν μπορούν να πετάξουν αν δεν φύγουν πρώτα εκείνα που βρίσκονται στην άκρη του κοπαδιού. Οι κραυγές και οι ενθουσιώδεις φλυαρίες τους δημιουργούν εκκωφαντικό θόρυβο.

Έπειτα ξαφνικά, όταν έχει πέσει πια το σκοτάδι, τα πουλιά σηκώνονται στον αέρα όλα μαζί και φεύγουν μακριά. Κινούμενα σε μακριές ουρές ή σε σχηματισμούς Λ, πετούν εκατοντάδες χιλιόμετρα μέχρις ότου φτάσουν στον προορισμό τους​—κάποια αλμυρή λίμνη, ιδανική για να φτιάξουν τη φωλιά τους και να μεγαλώσουν τα μικρά τους. Κατά παράξενο τρόπο, αυτή η μετανάστευση γίνεται ταυτόχρονα με τη μετανάστευση των φλαμίγκο που ζουν στις υπόλοιπες αλμυρές λίμνες της Ρηξιγενούς Κοιλάδας.

Από Άσχημα Γίνονται Όμορφα

Τα φλαμίγκο προτιμούν να χτίζουν τις φωλιές τους σε απόμακρες και απρόσιτες λίμνες. Αυτή η απομόνωση είναι σημαντική, εφόσον η αποικία με τις φωλιές είναι εξαιρετικά ευαίσθητη. Αν ενοχληθούν, οι γονείς μπορεί να εγκαταλείψουν εντελώς τα αβγά τους και να μην επιστρέψουν ποτέ.

Η αποικία με τις φωλιές σφύζει από ζωή. Με μεγάλο ενθουσιασμό, οι γονείς αρχίζουν να χτίζουν τις φωλιές τους. Λυγίζοντας τους μακριούς λαιμούς τους, φτυαρίζουν λάσπη, περιττώματα πουλιών και μερικά φτερά ώστε να σχηματίσουν έναν κωνοειδή λοφίσκο ύψους περίπου 40 εκατοστών. Στην κορυφή του υπάρχει ένα μικρό κοίλωμα που προστατεύει το μοναδικό αβγό τους από τα ρηχά, αλκαλικά νερά. Σύντομα, εκατοντάδες χιλιάδες νεοσσοί αρχίζουν να εκκολάπτονται. Οι γονείς πετούν κατά τεράστιους αριθμούς μέσα και έξω από την περιοχή όπου υπάρχουν οι φωλιές, πολυάσχολοι στο επίπονο έργο της διατροφής και της φροντίδας των πεινασμένων μικρών τους.

Αργότερα, όταν οι νεοσσοί μεγαλώσουν αρκετά ώστε να περπατούν, οι γονείς αφήνουν ξαφνικά τα μικρά τους και πετούν σε ένα άλλο μέρος της λίμνης, εκεί όπου τα γαλαζοπράσινα φύκια είναι πλουσιότερα και πιο άφθονα. Εδώ, μακριά από τις απαιτήσεις των νεοσσών τους, θα μπορέσουν να τραφούν και να ανανεώσουν τις δυνάμεις τους. Η πολυπληθής γενιά των νεοσσών συγκεντρώνεται τότε, και μια ομάδα από λίγα εναπομείναντα ενήλικα πουλιά αναλαμβάνει να τους προσέχει. Υπό την άγρυπνη φροντίδα αυτών των περιποιητικών ενήλικων πουλιών, τα ζωηρά μικρά συγκεντρώνονται σε κοπάδι και, περνώντας από το αλατούχο πεδίο, συναντούν ξανά τους γονείς τους. Το εκπληκτικό είναι ότι μέσα σε όλη αυτή τη σύγχυση, οι γονείς μπορούν να αναγνωρίσουν τους νεοσσούς τους και να συνεχίσουν να τους φροντίζουν.

Οι μικροί νεοσσοί είναι άχαροι και δεν μοιάζουν πολύ με τους μεγαλοπρεπείς γονείς τους. Έχουν κοντά πόδια και λαιμό, ίσιο ράμφος και άσπρα φτερά. Έπειτα από λίγο καιρό, τα κοντά τους πόδια αρχίζουν να μεγαλώνουν, ο λαιμός τους αρχίζει να μακραίνει και να λυγίζει, και το ράμφος τους αρχίζει να κυρτώνει, δημιουργώντας αυτό το χαριτωμένο καμπύλο σχήμα που χαρακτηρίζει τα φλαμίγκο. Θα περάσουν περίπου δύο με τρία χρόνια για να γίνουν αυτοί οι άκομψοι νεοσσοί τα όμορφα φλαμίγκο με τα πυρόχρωμα φτερά. Τότε θα ζευγαρώσουν με κάποιο ταίρι και θα ενωθούν με τα μεγάλα ροζ κοπάδια των φλαμίγκο που προσθέτουν τόση ομορφιά στις αλμυρές λίμνες της Ρηξιγενούς Κοιλάδας.

Η χάρη και η ομορφιά του φλαμίγκο αποτελούν εκπληκτικό παράδειγμα ευφυούς σχεδίου. Η παρατήρηση αυτού του χαριτωμένου πλάσματος στο φυσικό του περιβάλλον φέρνει ευχαρίστηση στα μάτια και στα αφτιά μας. Αλλά πέρα από αυτό, κυρίως αυξάνει την εκτίμηση και την αγάπη μας για τον υπέροχο Δημιουργό του, τον Ιεχωβά Θεό.

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Μεγαλύτερα φλαμίγκο

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Μικρά φλαμίγκο

[Εικόνες στη σελίδα 18]

Οι μικροί νεοσσοί δεν μοιάζουν πολύ με τους μεγαλοπρεπείς γονείς τους