ΟΤΑΝ ο Ιεχωβά Θεός προίκισε την ανθρώπινη οικογένεια με το προνόμιο της τεκνοποίησης, τι δώρο ήταν αυτό! Ένα όμορφο μωρό θα ερχόταν για να το σφίξουν μέσα στα γεμάτα προσμονή χέρια τους ένας άντρας και μια γυναίκα, ευτυχισμένοι, αγαπημένοι και έτοιμοι να περιφρουρήσουν και να φροντίσουν το μικρό αυτό προϊόν της συζυγικής τους ένωσης. Μόνο χαρές θα περίμεναν την οικογένεια καθώς θα ξεδιπλωνόταν η ζωή του παιδιού.

Αλλά η αμαρτία του Αδάμ και της Εύας επέφερε τραγικές συνέπειες στα μωρά που γεννήθηκαν από την ανθρώπινη φυλή. Ως αποτέλεσμα του αμαρτήματος, η πρώτη μητέρα μας έλαβε την κατάρα να γεννάει τα παιδιά της με θλίψη και σωματικούς πόνους. Επίσης, το αμαρτωλό περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκαν οι απόγονοί τους κατέστησε την ανατροφή παιδιών τρομακτική πρόκληση. Συνεπώς, στο σημερινό πολύπλοκο κόσμο δεν είναι να εκπλήσσεται κανείς που η ιδέα ενός παιδιού γίνεται δεκτή κάθε άλλο παρά ευχάριστα. Ωστόσο, ποια είναι η άποψη του Δημιουργού για τα αγέννητα παιδιά; Έχει αλλάξει και αυτή μαζί με τις μεταβαλλόμενες ηθικές τάσεις; Σίγουρα όχι. Η άποψή του και το ενδιαφέρον του για τα αγέννητα παιδιά του κόσμου παραμένουν αναλλοίωτα.

Οι Γραφές καθιστούν σαφές ότι μέσα στη μητέρα αναπτύσσεται ένα ανθρώπινο ον με μοναδική προσωπικότητα. Η ζωή αρχίζει με τη σύλληψη. Η γέννηση, ο ερχομός του παιδιού στον κόσμο, απλώς αποκαλύπτει στον άνθρωπο το παιδί που ο Θεός έχει ήδη δει. Ο Ιεζεκιήλ κάνει λόγο για ‘κάθε παιδί που διανοίγει τη μήτρα’. (Ιεζεκιήλ 20:26, ΜΝΚ) Ο Ιώβ περιγράφει «τας θύρας της κοιλίας της μητρός μου» και ονομάζει εξαμβλώματα τα «βρέφη μη ιδόντα φως».—Ιώβ 3:10, 16.

Προσέξτε το τρυφερό ενδιαφέρον του Ιεχωβά Θεού για την εύθραυστη ζωή καθώς αυτή αναπτύσσεται μέσα στη μήτρα. Ο ίδιος είπε στον Ιερεμία: «Πριν σε μορφώσω εν τη κοιλία, σε εγνώρισα· και πριν εξέλθης εκ της μήτρας, σε ηγίασα». (Ιερεμίας 1:5) Ο Δαβίδ είπε: «Δεν εκρύφθησαν τα οστά μου από σου, ενώ επλαττόμην εν τω κρυπτώ και διεμορφονόμην εν τοις κατωτάτοις της γης. Το  αδιαμόρφωτον [έμβρυο, ΜΝΚ] του σώματός μου είδον οι οφθαλμοί σου». (Ψαλμός 139:15, 16) Ο Ιώβ αποκαλεί τον Θεό «ο ποιήσας εμέ εν τη κοιλία», ο οποίος ‘εμόρφωσεν ημάς εν τη μήτρα’.—Ιώβ 31:15.

Αλλά τι ενδιαφέρον δείχνει ο Θεός για την απελπισμένη μέλλουσα μητέρα που δεν θέλει το παιδί; Περισσότερο από όλους, ο Δημιουργός αντιλαμβάνεται τις βαριές ευθύνες που επωμίζεται ένας γονέας. Αν μια μέλλουσα μητέρα διάλεγε, παρά τις δύσκολες συνθήκες, να κρατήσει το μωρό της από σεβασμό για τις θεϊκές απαιτήσεις, δεν θα ευλογούσε Εκείνος την απόφασή της; Ορθά, κάθε γονέας μπορεί και πρέπει να προσεύχεται για τη βοήθεια του Θεού, προκειμένου να αναθρέψει ένα ευτυχισμένο παιδί. Στις σελίδες του Λόγου του, ο Θεός έχει ήδη δώσει τις καλύτερες συμβουλές που υπάρχουν σε σχέση με την ανατροφή παιδιών. Η εφαρμογή των Γραφικών αρχών στην οικογενειακή ζωή θα αποφέρει ευλογητά αποτελέσματα. Οι χαρές και οι ανταμοιβές που συνοδεύουν την ανατροφή θεοσεβών παιδιών αντισταθμίζουν κατά πολύ κάθε θυσία που έγινε καθ’ οδόν, γεγονός που μπορεί να βεβαιώσει κάθε περήφανος γονέας.

Μήπως είναι διαφορετική η άποψη του Ιεχωβά για αυτό το ζήτημα αν το μωρό ήταν προϊόν βιασμού ή αιμομικτικών σχέσεων; Αν και η πράξη ενάντια στη μητέρα ήταν πράγματι εγκληματική, το μωρό δεν ευθύνεται. Ο τερματισμός της ζωής του απλώς θα ανταπέδιδε μια πράξη βίας με μια άλλη πράξη βίας. Σίγουρα ο Ιεχωβά αντιλαμβάνεται τι συναισθηματικά τραύματα προκαλούνται σε αυτά τα θύματα και μπορεί να βοηθήσει τη μητέρα και το παιδί να αντιμετωπίσουν ισορροπημένα τα επακόλουθα.

Τι γίνεται όταν ο γιατρός πληροφορεί την έγκυο ότι η εννιάμηνη εγκυμοσύνη πιθανόν να έθετε τη ζωή της σε κίνδυνο; Ο Δρ Άλαν Γκουτμάχερ δήλωσε: «Σήμερα υπάρχει η δυνατότητα σχεδόν για κάθε ασθενή να επιζήσει από την εγκυμοσύνη της, εκτός αν υποφέρει από κάποια θανατηφόρα ασθένεια όπως ο καρκίνος ή η λευχαιμία, και αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι απίθανο ότι η έκτρωση θα παρέτεινε, πόσο μάλλον ότι θα έσωζε τη ζωή». Η Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (The Encyclopedia Americana) δηλώνει: «Εφόσον οι περισσότερες γυναίκες μπορούν να επιζήσουν από την εγκυμοσύνη με ασφάλεια ακόμη και όταν έχουν σοβαρά ιατρικά προβλήματα, ελάχιστες είναι οι εκτρώσεις που χρειάζεται να γίνουν για να προστατευτεί η υγεία της μητέρας. Ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι καταφεύγουν στην έκτρωση είναι ότι θέλουν να αποφύγουν το παιδί». Αυτές οι καταστάσεις λοιπόν είναι μάλλον σπάνιες. Ωστόσο, αν ανακύψει ένα τέτοιο ζήτημα στη διάρκεια του τοκετού, τότε οι γονείς πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στη ζωή της μητέρας και στη ζωή του παιδιού. Η απόφαση είναι δική τους.

Είναι λοιπόν περίεργο που ο Δημιουργός της ζωής έθεσε σαφείς κατευθυντήριες γραμμές σε ό,τι αφορά τη χρήση των αναπαραγωγικών μας δυνάμεων; Στα δικά του μάτια, το να δημιουργήσει κάποιος μια ζωή που δεν προτίθεται να φροντίσει είναι αμαρτία, ακριβώς όπως αμαρτία είναι και η αφαίρεση μιας ζωής.

Μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι η διένεξη θα συνεχίζεται μέχρι το τέλος αυτού του συστήματος. Αλλά για τον Δημιουργό της ζωής, τον Ιεχωβά Θεό, και για εκείνους που αγαπούν τους νόμους του, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Η ζωή είναι πολύτιμη—ένα δώρο που πρέπει να το φροντίζουμε και να το περιφρουρούμε από το ξεκίνημά του.