1. Ποια βεβαιότητα είχε η Μάρθα για τον αδελφό της; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

Η ΜΑΡΘΑ, καλή φίλη και μαθήτρια του Ιησού, πενθούσε για τον αδελφό της, τον Λάζαρο. Υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να απαλύνει τη θλίψη της; Ναι. Ο Ιησούς τη διαβεβαίωσε: «Ο αδελφός σου θα αναστηθεί». Αν και αυτό μπορεί να μην έσβησε όλη της τη λύπη, η Μάρθα δέχτηκε τη διαβεβαίωση του Ιησού, λέγοντας: «Ξέρω ότι θα αναστηθεί κατά την τελευταία ημέρα, στην ανάσταση». (Ιωάν. 11:20-24, ΜΝΚ [στην αγγλική]) Ήταν βέβαιη ότι αυτό θα συνέβαινε στο μέλλον. Τότε ο Ιησούς έκανε ένα θαύμα. Επανέφερε τον Λάζαρο στη ζωή την ίδια εκείνη ημέρα.

2. Γιατί θέλετε να έχετε την πεποίθηση που είχε η Μάρθα;

² Εμείς δεν έχουμε βάση να αναμένουμε ότι ο Ιησούς ή ο Πατέρας του θα κάνουν ένα τέτοιο θαύμα για εμάς τώρα. Είστε όμως εξίσου βέβαιοι με τη Μάρθα για τη μελλοντική ανάσταση των αγαπημένων σας προσώπων; Ίσως να πρόκειται για τον γαμήλιο σύντροφό σας, τη μητέρα σας, τον πατέρα σας ή τους αγαπημένους σας παππούδες. Ή ίσως πενθείτε για την απώλεια του παιδιού σας. Λαχταράτε να σφίξετε στην αγκαλιά σας το αγαπημένο σας πρόσωπο, να μιλήσετε και να γελάσετε μαζί. Ευτυχώς, όπως η Μάρθα,  μπορείτε εύλογα να λέτε: «Ξέρω ότι θα αναστηθεί». Εντούτοις, κάθε Χριστιανός θα ωφεληθεί αν αναλογιστεί γιατί είναι βάσιμη αυτή η πεποίθηση.

3, 4. Πώς ίσως ενισχύθηκε η πεποίθηση της Μάρθας από αυτά που είχε κάνει πρόσφατα ο Ιησούς;

³ Η Μάρθα, η οποία ζούσε κοντά στην Ιερουσαλήμ, είναι απίθανο να είχε δει τον Ιησού να ανασταίνει τον γιο της χήρας κοντά στη Ναΐν της Γαλιλαίας. Προφανώς όμως είχε ακούσει για αυτό το περιστατικό. Επίσης, θα είχε μάθει ότι ο Ιησούς είχε επαναφέρει στη ζωή την κόρη του Ιαείρου. Όσοι βρίσκονταν στο σπίτι του κοριτσιού «ήξεραν ότι είχε πεθάνει». Ωστόσο, ο Ιησούς έπιασε το άψυχο χεράκι της και είπε: «Κορίτσι, σήκω!» Και εκείνη αμέσως σηκώθηκε. (Λουκ. 7:11-17· 8:41, 42, 49-55) Τόσο η Μάρθα όσο και η αδελφή της, η Μαρία, ήξεραν ότι ο Ιησούς μπορούσε να θεραπεύει τους αρρώστους. Πίστευαν λοιπόν ότι, αν ο Ιησούς ήταν εκεί, ο Λάζαρος δεν θα πέθαινε. Αλλά τώρα που ο αγαπημένος φίλος του Ιησού ήταν νεκρός, τι επιφύλασσε το μέλλον; Προσέξτε ότι η Μάρθα είπε πως ο Λάζαρος θα επανερχόταν στη ζωή στο μέλλον, «κατά την τελευταία ημέρα». Γιατί μπορούσε να είναι βέβαιη για αυτό; Και γιατί μπορείτε εσείς να είστε σίγουροι ότι θα υπάρξει μια μελλοντική ανάσταση η οποία μπορεί να συμπεριλάβει τα αγαπημένα σας πρόσωπα;

⁴ Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για την πεποίθησή σας. Καθώς εξετάζουμε μερικούς από αυτούς, ίσως βρείτε κάποια σημεία στον Λόγο του Θεού που συνήθως δεν τα συνδέετε με τη βάσιμη ελπίδα σας να ξαναδείτε τα αγαπημένα σας πρόσωπα.

5. Τι συντέλεσε στην πεποίθηση της Μάρθας ότι ο Λάζαρος θα ανασταινόταν;

⁵ Προσέξτε ότι η Μάρθα δεν είπε: “Ελπίζω ότι ο αδελφός μου θα αναστηθεί”. Είπε: «Ξέρω ότι θα αναστηθεί». Η Μάρθα ήταν πεπεισμένη χάρη σε θαύματα για τα οποία πιθανότατα έμαθε προτού ακόμα ξεκινήσει ο Ιησούς τη διακονία του. Είχε μάθει για αυτά από μικρή, στο σπίτι και στη συναγωγή. Ίσως σας έρχονται στον νου τρεις αφηγήσεις από τις θεόπνευστες Γραφές.

6. Ποιο αξιοσημείωτο θαύμα έκανε ο Ηλίας, και τι σχέση έχει αυτό με τη Μάρθα;

⁶ Η πρώτη ανάσταση έλαβε χώρα σε μια εποχή που ο Θεός έδινε στον προφήτη του τον Ηλία τη δύναμη να κάνει θαύματα. Στα Σαρεπτά, μια φοινικική παραθαλάσσια πόλη, κάποια φτωχή χήρα πρόσφερε φιλοξενία στον προφήτη. Έπειτα ο Θεός διατήρησε θαυματουργικά το απόθεμά της σε αλεύρι και λάδι, ώστε εκείνη και ο γιος της να παραμείνουν στη ζωή. (1 Βασ. 17:8-16) Αργότερα, ο γιος της αρρώστησε και πέθανε. Ο Ηλίας πρόστρεξε σε βοήθειά της. Καθώς άγγιζε το νεκρό σώμα, προσευχήθηκε: «Θεέ μου, σε παρακαλώ, κάνε να επανέλθει η ψυχή αυτού του παιδιού μέσα του». Και όντως αυτό συνέβη! Ο Θεός άκουσε τον Ηλία, και το παιδί επανήλθε στη ζωή. Αυτή ήταν η πρώτη ανάσταση που αναφέρεται στο Γραφικό υπόμνημα. (Διαβάστε 1 Βασιλέων 17:17-24) Η Μάρθα ασφαλώς είχε ακούσει για εκείνο το εντυπωσιακό περιστατικό.

7, 8. (α) Αφηγηθείτε τι έκανε ο Ελισαιέ για να απαλύνει τον πόνο μιας γυναίκας. (β) Τι αποδεικνύει το θαύμα του Ελισαιέ σχετικά με τον Ιεχωβά;

⁷ Η δεύτερη ανάσταση που εξιστορείται στις Γραφές έγινε από τον διάδοχο του Ηλία, τον προφήτη Ελισαιέ. Μια εξέχουσα Ισραηλίτισσα στη Σουνάμ παρείχε εξαιρετική φιλοξενία στον Ελισαιέ. Ο Θεός, όπως υποσχέθηκε μέσω του προφήτη του, αντάμειψε αυτή την άτεκνη γυναίκα και τον ηλικιωμένο σύζυγό της με έναν γιο. Έπειτα από μερικά χρόνια το παιδί πέθανε. Φανταστείτε τον αβάσταχτο πόνο της μητέρας. Με την άδεια του συζύγου της, ταξίδεψε διανύοντας περίπου 30 χιλιόμετρα και βρήκε τον Ελισαιέ στο όρος Κάρμηλος. Ο προφήτης έστειλε τον υπηρέτη του τον Γιεζί πίσω στη Σουνάμ και στη συνέχεια ξεκίνησε να πάει και ο ίδιος μαζί με τη μητέρα του παιδιού. Ο Γιεζί δεν κατάφερε να επαναφέρει  το παιδί στη ζωή. Τότε έφτασε και η συντετριμμένη μητέρα μαζί με τον Ελισαιέ.​—2 Βασ. 4:8-31.

⁸ Εκεί, στο σπίτι στη Σουνάμ, δίπλα στο νεκρό σώμα, ο Ελισαιέ προσευχήθηκε. Θαυματουργικά, το παιδί επανήλθε στη ζωή και ξανάσμιξε με τη μητέρα του, που τώρα πετούσε από τη χαρά της! (Διαβάστε 2 Βασιλέων 4:32-37) Εκείνη μπορεί κάλλιστα να θυμήθηκε τα λόγια που είχε πει στην προσευχή της η άλλοτε στείρα Άννα όταν έφερε τον Σαμουήλ για να υπηρετεί στη σκηνή της μαρτυρίας: «Ο Ιεχωβά . . . κατεβάζει στον [Τάφο] και ανεβάζει». (1 Σαμ. 2:6) Όντως ο Θεός “ανέβασε” τον γιο της Σουναμίτισσας, αποδεικνύοντας την ικανότητά του να ανασταίνει.

9. Εξηγήστε πώς σχετιζόταν ο Ελισαιέ με την τρίτη ανάσταση που εξιστορείται στη Γραφή.

⁹ Αυτό όμως δεν ήταν το τελευταίο συνταρακτικό περιστατικό που σχετιζόταν με τον Ελισαιέ. Αφού υπηρέτησε ως προφήτης πάνω από 50 χρόνια, ο Ελισαιέ προσβλήθηκε από την αρρώστια από την οποία τελικά πέθανε. Αργότερα, όταν είχαν απομείνει μόνο τα κόκαλά του, εισέβαλε στη χώρα μια ληστρική ομάδα. Μερικοί Ισραηλίτες ετοιμάζονταν να θάψουν κάποιον άνθρωπο. Μέσα στη βιασύνη τους να φύγουν για να γλιτώσουν, έριξαν το πτώμα στον τάφο όπου βρίσκονταν τα κόκαλα του Ελισαιέ. Διαβάζουμε: «Μόλις ο άνθρωπος άγγιξε τα κόκαλα του Ελισαιέ, ήρθε στη ζωή και στάθηκε στα πόδια του». (2 Βασ. 13:14, 20, 21) Σκεφτείτε τι θα σήμαιναν για τη Μάρθα εκείνες οι αφηγήσεις περί ανάστασης! Ο Θεός αναμφίβολα έχει εξουσία επί του θανάτου. Συλλογιστείτε επίσης τι πρέπει να σημαίνουν για εσάς αυτές οι αφηγήσεις. Πρέπει ασφαλώς να σας πείθουν για την τεράστια, απεριόριστη δύναμη του Θεού.

10. Τι έκανε ο Πέτρος για μια Χριστιανή αδελφή που είχε πεθάνει;

¹⁰ Και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές διαβάζουμε για αναστάσεις που έλαβαν χώρα παρουσία εκπροσώπων του Θεού. Μεταξύ αυτών είναι οι αναστάσεις που έκανε ο Ιησούς έξω από τη Ναΐν και στο σπίτι του Ιαείρου. Κάποια άλλη περίπτωση ήταν όταν ο απόστολος Πέτρος ανέστησε μια Χριστιανή, τη Δορκάδα, ή αλλιώς Ταβιθά. Ο Πέτρος πήγε εκεί όπου είχαν τοποθετήσει τη νεκρή καθώς περίμεναν την ταφή. Κοντά στη σορό, ο Πέτρος προσευχήθηκε. Έπειτα είπε: «Ταβιθά, σήκω!» Εκείνη επανήλθε αμέσως στη ζωή, και ο Πέτρος «την παρουσίασε ζωντανή» στους άλλους Χριστιανούς. Εκείνο το περιστατικό ήταν τόσο πειστικό ώστε «πολλοί πίστεψαν στον Κύριο». Αυτοί μπορούσαν να δώσουν γενικά μαρτυρία για τον Κύριο αλλά και να πιστοποιήσουν συγκεκριμένα ότι ο Ιεχωβά μπορεί να ανασταίνει τους νεκρούς.​—Πράξ. 9:36-42.

11. Ποιο περιστατικό κατέγραψε ο γιατρός Λουκάς σχετικά με έναν νεαρό, και πώς επηρεάστηκαν όσοι το είδαν;

¹¹ Άλλοι έγιναν αυτόπτες μάρτυρες μιας ακόμα ανάστασης. Κάποια φορά, ο απόστολος Παύλος βρισκόταν σε μια συνάθροιση σε ένα ανώγειο στην Τρωάδα, στη σημερινή βορειοδυτική Τουρκία. Παρέτεινε την ομιλία του μέχρι τα μεσάνυχτα. Ένας νεαρός, ο Εύτυχος, άκουγε καθισμένος στο παράθυρο. Αλλά τον πήρε ο ύπνος και έπεσε από τον τρίτο όροφο. Ίσως ο γιατρός Λουκάς να ήταν ο πρώτος που έσπευσε κοντά του και έβγαλε το ιατρικό πόρισμα: Ο Εύτυχος δεν ήταν απλώς τραυματισμένος και λιπόθυμος​—ήταν νεκρός! Ο Παύλος κατέβηκε κάτω, αγκάλιασε το νεκρό σώμα και κατόπιν έκανε μια συγκλονιστική ανακοίνωση: «Είναι ζωντανός». Πόσο βαθιά θα επηρέασε αυτό όσους βρίσκονταν εκεί! Γνωρίζοντας ότι ο νεαρός είχε πεθάνει και συνειδητοποιώντας ότι είχε γίνει μια ανάσταση, «παρηγορήθηκαν αφάνταστα».​—Πράξ. 20:7-12, ΜΝΚ (στην αγγλική).

12, 13. Με βάση τις παραπάνω αναστάσεις, ποια ερωτήματα χρειάζεται να εξετάσουμε;

¹² Οι αφηγήσεις που αναφέρονται παραπάνω σάς προσφέρουν κάτι που είχε  και η Μάρθα: τη βεβαιότητα ότι ο Θεός και Ζωοδότης μας έχει την ικανότητα να επαναφέρει έναν νεκρό στη ζωή. Είναι όμως ενδιαφέρον ότι σε καθεμιά από αυτές τις περιπτώσεις ήταν παρών ένας πιστός υπηρέτης του Θεού, όπως ο Ηλίας, ο Ιησούς ή ο Πέτρος. Επίσης, εκείνες οι αναστάσεις συνέβησαν την εποχή που ο Ιεχωβά έκανε θαύματα. Αλλά τι θα πούμε για αυτούς που πέθαναν σε άλλες ιστορικές περιόδους; Αν σε μια συγκεκριμένη εποχή ο Θεός δεν έκανε αναστάσεις, θα μπορούσαν τα πιστά άτομα να αναμένουν ότι ο Θεός θα αναστήσει τους νεκρούς σε έναν μελλοντικό καιρό; Θα μπορούσαν να συμμερίζονται την άποψη της Μάρθας, η οποία είπε: «Ξέρω ότι [ο αδελφός μου] θα αναστηθεί κατά την τελευταία ημέρα, στην ανάσταση»; Γιατί μπορούσε η Μάρθα να πιστεύει κάτι τέτοιο, και γιατί μπορείτε να το πιστεύετε και εσείς;

¹³ Αρκετές περικοπές στον Λόγο του Θεού δείχνουν ότι οι όσιοι υπηρέτες του Ιεχωβά ήξεραν πως θα υπάρξει ένας μελλοντικός καιρός ανάστασης. Εξετάστε μερικές από αυτές.

14. Τι μαθαίνουμε για την ανάσταση από την αφήγηση σχετικά με τον Αβραάμ;

¹⁴ Σκεφτείτε τι ζήτησε ο Θεός από τον Αβραάμ όσον αφορά τον Ισαάκ, τον από πολλού αναμενόμενο κληρονόμο. Ο Ιεχωβά είπε: «Πάρε, σε παρακαλώ, το γιο σου, το μοναχογιό σου που τόσο αγαπάς, τον Ισαάκ, και . . . πρόσφερέ τον ως ολοκαύτωμα». (Γέν. 22:2) Φανταστείτε τι αισθήματα προκάλεσε αυτή η εντολή. Ο Ιεχωβά είχε υποσχεθεί ότι μέσω του σπέρματος του Αβραάμ θα ευλογούνταν όλα τα έθνη. (Γέν. 13:14-16· 18:18· Ρωμ. 4:17, 18) Επίσης, ο Ιεχωβά είχε πει ότι η ευλογία θα ερχόταν «μέσω του Ισαάκ». (Γέν. 21:12) Αλλά πώς θα γινόταν αυτό αν ο Αβραάμ θανάτωνε τον Ισαάκ προσφέροντάς τον ως θυσία; Υπό θεϊκή έμπνευση, ο Παύλος εξήγησε ότι ο Αβραάμ πίστευε πως ο Θεός μπορούσε να εγείρει τον Ισαάκ από τους νεκρούς. (Διαβάστε Εβραίους 11:17-19) Η Γραφή δεν λέει ότι ο Αβραάμ θεωρούσε πως, αν εκείνος υπάκουε, ο Ισαάκ θα επανερχόταν στη ζωή μέσα σε λίγες μόνο ώρες, σε μια ημέρα ή σε μια εβδομάδα. Ο Αβραάμ δεν μπορούσε να γνωρίζει πότε θα εγειρόταν ξανά σε ζωή ο γιος του. Αλλά ήταν βέβαιος ότι ο Ιεχωβά επρόκειτο να αναστήσει τον Ισαάκ.

15. Ποια ελπίδα εξέφρασε ο πατριάρχης Ιώβ;

¹⁵ Ο πατριάρχης Ιώβ απέβλεπε και αυτός σε μια μελλοντική ανάσταση. Ήξερε ότι, αν ένα δέντρο κοπεί, μπορεί να βλαστήσει ξανά και να γίνει σαν καινούριο. Αυτό όμως δεν ισχύει για τον άνθρωπο. (Ιώβ 14:7-12· 19:25-27) Αν ένας άνθρωπος πεθάνει, δεν μπορεί να εγείρει τον εαυτό του από τον τάφο και να ξαναζήσει. (2 Σαμ. 12:23· Ψαλμ. 89:48) Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως ούτε  ο Θεός μπορεί να τον αναστήσει. Μάλιστα ο Ιώβ πίστευε ότι ο Ιεχωβά θα όριζε έναν καιρό για να τον θυμηθεί. (Διαβάστε Ιώβ 14:13-15) Ο Ιώβ δεν μπορούσε να ξέρει πότε θα ερχόταν αυτός ο μελλοντικός καιρός. Ήταν όμως βέβαιος ότι Εκείνος που δημιούργησε αρχικά την ανθρώπινη ζωή μπορούσε να τον θυμηθεί και να τον αναστήσει, και ότι όντως θα το έκανε αυτό.

16. Ποια ενθάρρυνση έδωσε ένας άγγελος στον προφήτη Δανιήλ;

¹⁶ Ο Δανιήλ είναι άλλος ένας πιστός άνθρωπος τον οποίο γνωρίζουμε από τις Εβραϊκές Γραφές. Υπηρέτησε όσια τον Ιεχωβά επί πολλές δεκαετίες, και εκείνος τον στήριζε. Κάποτε, ένας ουράνιος αγγελιοφόρος είπε στον Δανιήλ, εκείνον τον “πολύ επιθυμητό άνθρωπο”, να “έχει ειρήνη” και να “είναι ισχυρός”.​—Δαν. 9:22, 23· 10:11, 18, 19.

17, 18. Ποια υπόσχεση δόθηκε στον Δανιήλ για το μέλλον του;

¹⁷ Ο Δανιήλ ήταν σχεδόν 100 χρονών και πλησίαζε στο τέλος της ζωής του. Ίσως αναρωτιόταν τι του επιφύλασσε το μέλλον. Θα ζούσε άραγε ξανά; Οπωσδήποτε! Στο τέλος του βιβλίου του, διαβάζουμε τη διαβεβαίωση που του έδωσε ο Θεός: «Εσύ, όμως, πήγαινε προς το τέλος· και θα αναπαυτείς». (Δαν. 12:13) Ο ηλικιωμένος Δανιήλ ήξερε ότι οι νεκροί αναπαύονται στον τάφο, όπου δεν υπάρχει «ούτε επινόηση ούτε γνώση ούτε σοφία». Ο Δανιήλ όδευε γρήγορα προς τα εκεί. (Εκκλ. 9:10) Αλλά αυτό δεν θα ήταν το τέλος του. Έλαβε την υπόσχεση ότι θα είχε μέλλον.

¹⁸ Το άγγελμα που δόθηκε στον προφήτη Δανιήλ συνεχίστηκε ως εξής: «Θα σηκωθείς για τον κλήρο σου στο τέλος των ημερών». Δεν του δόθηκε ημερομηνία ούτε του ειπώθηκε πόσος καιρός θα περνούσε. Ο Δανιήλ επρόκειτο να πεθάνει και να αναπαυτεί. Ωστόσο, η δήλωση ότι “θα σηκωνόταν για τον κλήρο του” στο μέλλον ισοδυναμούσε με σαφή υπόσχεση μελλοντικής ανάστασης. Αυτό θα γινόταν πολύ καιρό μετά τον θάνατό του​—«στο τέλος των ημερών». Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα, αποδίδει την υπόσχεση που του δόθηκε ως εξής: «Στο τέλος των καιρών θ’ αναστηθείς για να λάβεις την αμοιβή σου».

19, 20. (α) Πώς σχετίζονται τα όσα εξετάσαμε ως τώρα με αυτό που είπε η Μάρθα στον Ιησού; (β) Τι άλλο θα εξετάσουμε;

¹⁹ Η Μάρθα αναμφίβολα είχε λόγους να είναι βέβαιη ότι ο πιστός αδελφός της, ο Λάζαρος, επρόκειτο να «αναστηθεί κατά την τελευταία ημέρα, στην ανάσταση». Η υπόσχεση που δόθηκε στον Δανιήλ καθώς και η πεποίθηση που αντανακλούσε η απάντηση της Μάρθας στον Ιησού αποτελούν διαβεβαίωση και για τους Χριστιανούς σήμερα. Πρόκειται να γίνει ανάσταση.

²⁰ Όπως είδαμε, πραγματικά περιστατικά του παρελθόντος αποδεικνύουν ότι η ανάσταση είναι εφικτή​—οι νεκροί μπορούν να επανέλθουν στη ζωή. Άντρες και γυναίκες που υπηρετούσαν τον Θεό πρόσμεναν μια ανάσταση κάποτε στο μέλλον. Υπάρχει όμως κάποια ένδειξη ότι μια ανάσταση μπορεί να λάβει χώρα πολύ καιρό αφότου δόθηκε υπόσχεση για αυτήν; Αν ναι, τότε έχουμε έναν επιπρόσθετο λόγο να αποβλέπουμε, όπως η Μάρθα, σε έναν καιρό ανάστασης. Πότε όμως θα γίνει αυτό; Ας εξετάσουμε αυτές τις πτυχές του ζητήματος στο επόμενο άρθρο.