ΤΟ Σάββατο 25 Απριλίου 2015, ένας σεισμός μεγέθους 7,8 βαθμών συγκλόνισε το Νεπάλ, μια ως επί το πλείστον ορεινή χώρα βόρεια της Ινδίας. Η σεισμική δόνηση σημειώθηκε περίπου 80 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πρωτεύουσας, του Κατμαντού. Ο τραγικός απολογισμός ήταν πάνω από 8.500 νεκροί, γεγονός που καθιστά αυτή τη φυσική καταστροφή την πιο θανατηφόρα στην καταγραμμένη ιστορία του Νεπάλ. Πάνω από μισό εκατομμύριο σπίτια καταστράφηκαν. Υπάρχουν 2.200 Μάρτυρες του Ιεχωβά στο Νεπάλ, και οι περισσότεροι ζούσαν στην πληγείσα περιοχή. Δυστυχώς, μία Μάρτυρας του Ιεχωβά και τα δύο παιδιά της έχασαν τη ζωή τους.

«Όταν έγινε ο σεισμός, οι εκκλησίες της περιοχής που πλήγηκε περισσότερο διεξήγαν τις Χριστιανικές συναθροίσεις τους», είπε μια Μάρτυρας του Ιεχωβά ονόματι Μισέλ. «Αν είχε γίνει όταν οι περισσότεροι ήταν στα σπίτια τους, είναι σίγουρο ότι θα θρηνούσαμε περισσότερα θύματα». Γιατί γλίτωσαν όσοι παρακολουθούσαν τις συναθροίσεις; Ένας σημαντικός παράγοντας ήταν ο σχεδιασμός των Αιθουσών Βασιλείας.

Οι σύγχρονες Αίθουσες Βασιλείας στο Νεπάλ έχουν αντισεισμικό σχεδιασμό. Ο Μαν Μπαχαντούρ, ο οποίος συμμετέχει στην οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας, δηλώνει: «Πολλές φορές μάς ρωτούν γιατί βάζουμε τόσο γερά θεμέλια σε σχετικά μικρά οικοδομήματα. Τώρα βλέπουμε τα οφέλη!» Μετά τον σεισμό, δόθηκε έγκριση να χρησιμοποιηθούν οι Αίθουσες Βασιλείας ως καταλύματα. Παρά τους μετασεισμούς, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και οι συνάνθρωποί τους ένιωθαν ασφαλείς εκεί.

Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι άρχισαν αμέσως να αναζητούν μέλη της εκκλησίας για τα οποία δεν υπήρχαν νέα. «Οι πρεσβύτεροι έβαλαν την ευημερία της εκκλησίας πάνω από τη δική τους», είπε η Μπαμπίτα, μια Μάρτυρας του Ιεχωβά. «Μας συγκίνησε όλη αυτή η αγάπη». Την επομένη του σεισμού, τρία μέλη της επιτροπής που επιβλέπει το έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Νεπάλ, σε συνεργασία με περιοδεύοντες διακόνους, ή αλλιώς επισκόπους περιοχής, άρχισαν να επισκέπτονται τις εκκλησίες για να εξακριβώσουν τις ανάγκες και να βοηθήσουν τους τοπικούς πρεσβυτέρους.

Έξι μέρες μετά τον σεισμό, ο Γκάρι Μπρο, από τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων στις Ηνωμένες Πολιτείες, ήρθε στο Νεπάλ μαζί με τη σύζυγό του, τη Ρούμπι. «Λόγω της σύγχυσης που επικρατούσε στο Κατμαντού και λόγω των μετασεισμών», είπε ο Ρούμπεν, ένα μέλος της επιτροπής που αναφέρθηκε προηγουμένως, «δεν ήμασταν βέβαιοι αν ο αδελφός Μπρο θα κατάφερνε να έρθει. Εκείνος όμως ήταν αποφασισμένος να φτάσει εδώ—και έφτασε! Οι ντόπιοι Μάρτυρες εκτίμησαν βαθιά την επίσκεψή του».

Ο Σίλας, ο οποίος εργάζεται στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων στο Νεπάλ, είπε: «Μόλις αποκαταστάθηκαν οι τηλεφωνικές μας γραμμές, το τηλέφωνο χτυπούσε μέρα νύχτα! Μάρτυρες του Ιεχωβά από όλο τον κόσμο ανησυχούσαν για εμάς. Αν και μερικοί μιλούσαν άγνωστες γλώσσες, αισθανόμασταν την αγάπη τους και την επιθυμία τους να βοηθήσουν».

 Επί αρκετές μέρες μετά τον σεισμό, ντόπιοι Μάρτυρες έφερναν τρόφιμα στις Αίθουσες Βασιλείας για να τα διανείμουν σε όσους είχαν ανάγκη. Επιπλέον, σχηματίστηκε μια Επιτροπή Παροχής Βοήθειας σε Καταστροφές, και σύντομα άρχισαν να καταφθάνουν αμέτρητες προμήθειες, κυρίως από την Ιαπωνία, την Ινδία και το Μπαγκλαντές. Μέσα σε λίγες μέρες, έφτασε μια ιατρική ομάδα Μαρτύρων από την Ευρώπη, οι οποίοι χρησιμοποίησαν μια Αίθουσα Βασιλείας ως βάση τους. Έπιασαν αμέσως δουλειά φροντίζοντας τη σωματική υγεία των σεισμοπαθών, αλλά και βοηθώντας τους επίσης να αντιμετωπίσουν τα συναισθηματικά τους τραύματα.

Εκφράζοντας τα αισθήματα πολλών, μια γυναίκα που ονομάζεται Ούταρα, είπε: «Ο σεισμός ήταν φρικτός και τρομακτικός. Έπειτα, όμως, νιώσαμε πιο κοντά από ποτέ στην πνευματική μας οικογένεια». Πράγματι, ο σεισμός δεν εξασθένισε την αγάπη που έχει ο λαός του Ιεχωβά για εκείνον αλλά και ο ένας για τον άλλον. Αντιθέτως, ενίσχυσε αυτή την αγάπη.