Στο άκουσμα της λέξης εφηβεία μάς έρχεται συνήθως στον νου η καλή υγεία και η ανεξάντλητη ενέργεια. Μερικοί νεαροί όμως έχουν περιορισμούς λόγω κάποιας σοβαρής ασθένειας. Μήπως συμβαίνει το ίδιο και με εσένα; Αν ναι, ίσως σε ενθαρρύνουν οι εμπειρίες της Βλόρια, του Τζάστιν και της Νίσα​—που είναι και οι τρεις Μάρτυρες του Ιεχωβά. Πρόσεξε πώς καταφέρνουν να αντιμετωπίζουν τις εξουθενωτικές ασθένειές τους.

•  Βλόρια

•  Τζάστιν

•  Νίσα

 Από 14 χρονών πάσχω από ινομυαλγία. Μέχρι τα 20, είχα αποκτήσει επίσης αρθρίτιδα, λύκο και τη νόσο Λάιμ. Είναι δύσκολο να κάνεις όλα τα πράγματα που θέλεις όταν νιώθεις συνέχεια αδύναμη. Κατά καιρούς, παρέλυα από τη μέση και κάτω και χρειαζόμουν αναπηρικό καροτσάκι.

 Κάτι ακόμα χειρότερο από τις επιπτώσεις που είχαν στο σώμα μου οι ασθένειες ήταν το διανοητικό μαρτύριο στο οποίο υπέβαλλα τον εαυτό μου επειδή δεν μπορούσα να κάνω απλά πράγματα, όπως να γράψω ή να ανοίξω ένα βάζο. Έβλεπα παιδιά να περπατούν και αναρωτιόμουν γιατί είναι τόσο δύσκολο να κάνω και εγώ το ίδιο. Ένιωθα αποτυχημένη.

 Ευτυχώς, είχα βοήθεια​—όχι μόνο από τα μέλη της οικογένειάς μου αλλά και από την εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην οποία ανήκω. Διάφορα άτομα από την εκκλησία με επισκέπτονταν συχνά και αυτό με έκανε να νιώθω λιγότερη μοναξιά. Επίσης, μερικοί με καλούσαν σε παρέες, αν και δεν είναι εύκολο να με σηκώνει κάποιος από το αναπηρικό καροτσάκι και να με βάζει ή να με βγάζει από ένα αμάξι.

 Ειδικά οι ηλικιωμένοι στην εκκλησία μου με στήριξαν πολύ επειδή καταλάβαιναν τι σημαίνει να έχεις προβλήματα υγείας. Με βοήθησαν να αποδεχτώ τους περιορισμούς μου και να μη νιώθω ενοχές που δεν μπορούσα να κάνω όσα οι άλλοι. Αυτό που μου δίνει τη μεγαλύτερη χαρά είναι να βρίσκομαι στις συναθροίσεις και να συμμετέχω στο έργο κηρύγματος. (Εβραίους 10:25) Τότε συνειδητοποιώ ότι, αν και υποφέρω από ασθένειες, τελικά δεν διαφέρω και πολύ από τους άλλους.

 Έχω πάντα στον νου μου ότι ο Ιεχωβά μάς δίνει οτιδήποτε χρειαζόμαστε για να αντέξουμε. Για παράδειγμα, η Αγία Γραφή λέει ότι ακόμη και αν κάποιος φθείρεται εξωτερικά, ο εσωτερικός του άνθρωπος είναι σε θέση να «ανανεώνεται από ημέρα σε ημέρα». (2 Κορινθίους 4:16) Έτσι ακριβώς νιώθω και εγώ!

 Σκέψου: Αν αντιμετωπίζεις σοβαρό πρόβλημα υγείας, γιατί είναι σημαντικό να διατηρείς επαφές με τους άλλους; Αν είσαι υγιής, πώς μπορείς να στηρίξεις κάποιον που είναι άρρωστος;​—Παροιμίες 17:17.

 Έπεσα στο πάτωμα και δεν είχα δύναμη να σηκωθώ. Ένιωθα σφίξιμο στο στήθος και δεν μπορούσα να κουνηθώ. Με πήγαν αμέσως στο τμήμα επειγόντων περιστατικών. Στην αρχή, οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν τι είχα. Μετά όμως από αρκετά τέτοια επεισόδια, κατέληξαν σε διάγνωση​—νόσος Λάιμ.

 Η νόσος Λάιμ επηρέασε σοβαρά το νευρικό μου σύστημα. Μάλιστα, αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τη διάγνωση της νόσου, ακόμη υποφέρω από σπασμούς—που είναι μερικές φορές ανεξέλεγκτοι. Κάποιες μέρες έχω πόνους σε όλο μου το σώμα και άλλες τα δάχτυλά μου πονάνε τόσο πολύ που δεν μπορώ ούτε να τα κουνήσω. Νιώθω σαν να είναι όλες μου οι αρθρώσεις σκουριασμένες.

 Σκεφτόμουν: “Είμαι πολύ νέος, δεν θα έπρεπε να είμαι άρρωστος”, και αυτό με γέμιζε θυμό. Κάθε μέρα ρωτούσα κλαίγοντας τον Θεό: «Γιατί το περνάω αυτό;» Άρχισα μάλιστα να πιστεύω ότι ο Θεός με είχε εγκαταλείψει. Μετά όμως σκέφτηκα το παράδειγμα του Ιώβ, ο οποίος αναφέρεται στην Αγία Γραφή. Ο Ιώβ δεν κατανοούσε πλήρως γιατί αντιμετώπιζε τόσες δυσκολίες, αλλά παρέμεινε πιστός στον Θεό. Αν τα κατάφερε ο Ιώβ παρά τα τεράστια προβλήματά του, τότε μπορώ και εγώ.

 Οι πρεσβύτεροι της εκκλησίας μου με στηρίζουν πολύ. Πάντα με παίρνουν τηλέφωνο ή με επισκέπτονται για να μάθουν αν είμαι καλά. Μάλιστα ένας πρεσβύτερος μου είπε ότι μπορώ να του τηλεφωνώ όποτε νιώθω την ανάγκη να μιλήσω—όποια ώρα και αν είναι. Ευχαριστώ τον Ιεχωβά κάθε μέρα που έχω τέτοιους φίλους!​—Ησαΐας 32:1, 2.

 Όταν αντιμετωπίζουμε σοβαρές ασθένειες, μερικές φορές ξεχνάμε το προφανές​—ότι ο Ιεχωβά ξέρει τι περνάμε. Η Αγία Γραφή λέει: «Ρίξε στον Ιεχωβά το βάρος που σηκώνεις, και αυτός θα σε στηρίξει». (Ψαλμός 55:22) Αυτό προσπαθώ να κάνω κάθε μέρα.

 Σκέψου: Πώς μπορεί η υποστήριξη των άλλων να σε βοηθήσει να αντέξεις κάποιο πρόβλημα υγείας;​—Παροιμίες 24:10· 1 Θεσσαλονικείς 5:11.

 Στα μέσα της εφηβείας μου, διαγνώστηκε ότι πάσχω από το σύνδρομο Μαρφάν​—μια διαταραχή που αποδυναμώνει τις αρθρώσεις. Το σύνδρομο Μαρφάν μπορεί να επηρεάσει επίσης την καρδιά, τα μάτια και άλλα ζωτικά όργανα. Δεν πονάω κάθε μέρα, αλλά μερικές φορές οι πόνοι είναι αφόρητοι.

 Όταν έμαθα τι ασθένεια είχα, έκλαψα πολύ. Ανησυχούσα μήπως δεν θα μπορώ πια να κάνω όλα όσα με ευχαριστούν. Για παράδειγμα, μου αρέσει πολύ ο χορός, και η σκέψη ότι μια μέρα μπορεί να πονάω τόσο πολύ ώστε να μην μπορώ να χορέψω​—ή ακόμα και να περπατήσω​—με έκανε να φοβάμαι για το μέλλον.

 Η αδελφή μου με στήριξε πολύ. Με βοήθησε να σταματήσω να λυπάμαι τον εαυτό μου. Μου έλεγε ότι δεν έπρεπε να ζω μέσα στον φόβο, γιατί αυτό θα κατέτρωγε τη ζωή μου. Με παρότρυνε επίσης να συνεχίσω να εγκαρτερώ εμμένοντας στην προσευχή, γιατί αν υπάρχει κάποιος που ξέρει και καταλαβαίνει ακριβώς τι περνάω, αυτός είναι ο Ιεχωβά.​—1 Πέτρου 5:7.

 Με ενθαρρύνει πολύ το εδάφιο Ψαλμός 18:6, το οποίο λέει: «Μέσα στη στενοχώρια μου συνέχισα να επικαλούμαι τον Ιεχωβά, και προς τον Θεό μου κραύγαζα για βοήθεια. Εκείνος άκουσε από το ναό του τη φωνή μου, και η κραυγή που ύψωσα ενώπιόν του για βοήθεια έφτασε τώρα στα αφτιά του». Αυτό το εδάφιο με βοήθησε να αντιληφθώ πως, όταν προσεύχομαι στον Ιεχωβά και του ζητάω δύναμη για να τα βγάλω πέρα, εκείνος με ακούει και θα με βοηθήσει. Θα είναι πάντα στο πλευρό μου.

 Έχω μάθει ότι η στενοχώρια ή ακόμη και ο θυμός για μια τραγωδία που αντιμετωπίζουμε είναι φυσιολογικά συναισθήματα​—αρκεί να μην τα αφήνουμε να κατατρώγουν τη ζωή μας και να επηρεάζουν την φιλία μας με τον Θεό. Δεν είναι εκείνος η αιτία των προβλημάτων μας και δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ αν τον βάζουμε στην πρώτη θέση στη ζωή μας.​—Ιακώβου 4:8.

 Σκέψου: Φταίει ο Θεός για τα βάσανά μας;​—Ιακώβου 1:13.