1. Jehofa sy’n dangos inni gwir gariad,

Cariad Duw, patrwm yw.

Ein hannog y mae i fod iddo’n debyg,

Byddwn yn driw, cyson wrth fyw.

Fe roddodd ei Fab, ei unig Anwylyd;

Maddeuodd yn rhad bechodau oedd enbyd;

Llawn angerdd y mae i adfer ein bywyd!

Sail ein cyd-fyw yw cariad ein Duw.

2. Ei ddilyn a wnawn; ar waith rhown ein cariad,

Nos a dydd gwresog fydd.

Gofalwn dros ffrind, a’r un nad yw’n perthyn,

Cymorth o fudd, mawr angen sydd.

I garu ein Duw rhaid caru ein brodyr,

Gwêl eraill fod gennym gariad ag ystyr;

Gweithredwn i fod yn wir dangnefeddwyr.

Cynnes a fydd ein cariad bob dydd.

3. Fe welwn yn undod teulu fawr gariad,

Closio mae, ni wêl fai.

Ymateb a wnawn i’n Tad a’i wahoddiad:

‘Undod diau llesol y mae.’

Llawenydd a chariad ffynnant o’n cwmpas,

Glân ysbryd a’r Gair gryfhânt ein cymdeithas.

Cyfeillion a brodyr annwyl rônt ragflas—

Yma y mae gwir gariad diau.