Aron malikayan ang realidad sa kinabuhi, gilimbongan sa uban ang ilang kaugalingon pinaagi sa pagdangop sa bisan unsang makahupay sa ilang gibati. Pananglitan, ang pipila modangop sa alkoholikong ilimnon. Sa sinugdan, tingali kini mopabati nilag pagsalig sa kaugalingon ug daw makapaarang nila sa pagsagubang sa mga kalisdanan sa kinabuhi. Apan sa kadugayan, sila makaagom sa kadaot. Ingon ba usab niana ang pagtuo?

Gipakasama sa uban ang pagtuo sa pagkadaling-motuo. Sila nag-ingon nga kadtong modangop sa pagtuo mosalig lang dayon sa uban ug dili na mosusi sa lig-ong mga ebidensiya. Gipasabot sa maong mga maduhaduhaon nga kadtong dunay hugot nga pagtuo nagsalikway sa realidad.

Ang Bibliya daghag ikasulti bahin sa pagtuo. Apan wala gayod kini mag-awhag nato sa pagtuo dayon bisag walay ebidensiya, ni nagdasig nga dili na lang maghunahuna. Sa kasukwahi, ang mga tawong motuo dayon sa matag pulong nga ilang madungog gihubit niini ingong walay kasinatian, buangbuang pa gani. (Proverbio 14:15, 18) Busa, kabuangan gayod kon motuo dayon ta sa usa ka butang nga wala pa nato masuta! Sama rag gitaptapan nato ang atong mata samtang nagtabok sa karsadang daghag-sakyanan tungod lang kay may nag-ingon nato sa pagbuhat niana.

Inay magdasig ug binuta nga pagtuo, ang Bibliya nag-awhag nato nga bukhon kanunay ang atong mahulagwayong mga mata aron dili kita malimbongan. (Mateo 16:6) Mahimo nato kana kon gamiton nato ang atong “gahom sa pagpangatarongan.” (Roma 12:1) Ang Bibliya nagbansay nato sa pagpangatarongan base sa ebidensiya ug paghimog mga konklusyon nga gipasukad sa kamatuoran. Tagda ang pipila ka pananglitan gikan sa mga sulat ni apostol Pablo.

Sa dihang gisulatan ni Pablo ang kongregasyon sa Roma, dili niya gustong motuo sila sa Diyos tungod lang kay giingnan niya sila. Hinunoa, gidasig niya sila sa pagsusi sa ebidensiya nga ang Diyos naglungtad gayod. Siya misulat: “Ang . . . dili-makita nga mga hiyas [sa Diyos], nga mao ang iyang walay kataposang gahom ug pagka-Diyos, tin-awng makita sukad sa paglalang sa kalibotan padayon, tungod kay kini sila maila pinaagi sa mga butang nga gihimo, mao nga sila [kadtong nagsalikway sa awtoridad sa Diyos] walay ikapangatarongan.” (Roma 1:20) Susama usab niana ang gisulat ni Pablo sa mga Hebreohanon. Siya miingon: “Dayag, ang matag balay adunay nagtukod, apan siya nga nagtukod sa tanang butang mao ang Diyos.” (Hebreohanon 3:4) Sa iyang sulat ngadto sa mga Kristohanon sa Tesalonica, si Pablo nag-awhag kanila nga magmapilion kon unsay ilang tuohan. Buot niya nga ilang ‘tinoon ang tanang butang.’—1 Tesalonica 5:21.

Ang pagtuo nga wala ipasukad sa lig-ong ebidensiya mahimong panghupay lang sa gibati, nga tungod niana mahisalaag ug madaot ang usa. Maylabot sa pipila ka relihiyosong tawo sa iyang adlaw, si Pablo misulat: “Ako nagpamatuod mahitungod kanila nga sila may kasibot sa Diyos; apan dili sumala sa tukmang kahibalo.” (Roma 10:2) Nan, angay gayod natong sundon ang tambag ni Pablo sa kongregasyon sa Roma: “Mag-usab kamo pinaagi sa pagbag-o sa inyong hunahuna, aron inyong ikapamatuod sa inyong kaugalingon ang maayo ug dalawaton ug hingpit nga kabubut-on sa Diyos.” (Roma 12:2) Busa, ang pagtuo nga gipasukad sa tukmang kahibalo sa Diyos dili usa ka pangpahupay sa gibati, kondili usa ka “dakong taming” nga manalipod kanato batok sa emosyonal ug espirituwal nga kadaot.—Efeso 6:16.