Ako Nagpaabot sa ‘Kinabuhing Madagayaon’

Sumala sa giasoy ni Piero Gatti

ANG hinay nga dahunog nagkaanam ka kusog. Gisundan kini sa siren nga nagpasidaan sa mga tawo nga manago. Dayon mibuto ang mga bomba ug makabungog ang kakusog niini.

Kana ang kahimtang sa Milan, Italy niadtong 1943/1944. Ingong batan-ong sundalo, sagad mandoan ko nga kuhaon ang mga patayng lawas nga natabonan panahon sa pagpamomba, ug kini nawataswatas ug dili na mailhan. Dili lang pagkamatay sa uban ang akong nakita. Usahay ako usab hapit mamatay. Niadtong mga tungora ako nag-ampo, nga nagsaad sa Diyos nga kon dili ko mamatay, akong buhaton ang iyang kabubut-on.

Nawala ang Akong Kahadlok sa Kamatayon

Nagdako ko sa usa ka baryo nga mga napulo ka kilometros gikan sa Como, Italy, duol sa utlanan sa Switzerland. Sa bata pa, ako nakasinatig kagul-anan ug nahadlok sa kamatayon. Ang akong duha ka igsoong babaye namatay sa trangkaso Espanyola. Pagka-1930, sa nag-edad kog sayis anyos, ang akong inahan nga si Luigia namatay. Kay nagdako nga Katoliko, relihiyoso kaayo ko ug tigtambongan sa Misa kada semana. Apan mga katuigan pa sa ulahi, dili diha sa simbahan kondili sa usa ka barberohan, nga nawala ang akong kahadlok sa kamatayon.

Niadtong 1944, daghan kaayo ang nangamatay sa Gubat sa Kalibotan II. Usa ko sa libolibong Italyanong sundalo nga mikalagiw sa gubat ngadto sa Switzerland, nga usa ka neyutral nga nasod. Pag-abot didto, gidala mi sa mga refugee camp. Ako gidala sa usa ka kampo nga duol sa Steinach, sa amihanan-sidlakan sa nasod. Didto may diyutay ming kagawasan. Ang barbero sa Steinach nagkinahanglag katabang sa iyang barberohan. Ako nagpuyo ug nagtrabaho didto sulod sa usa ka bulan, apan may nahibalag ko didto nga nakapausab sa akong kinabuhi.

Usa sa mga kustomer mao ang Italyanong si Adolfo Tellini nga nagpuyo sa Switzerland. Siya Saksi ni Jehova. Bantog ra nga wala pa ko kadungog bahin niining grupoha kay mga 150 pa lang ka Saksi sa tibuok Italya niadtong tungora. Gisangyawan ko ni Adolfo bahin sa talagsaong mga kamatuoran sa Bibliya, mga saad sa kalinaw ug sa ‘kinabuhing madagayaon.’ (Juan 10:10; Pin. 21:3, 4) Nadani ko sa mensahe nga sa umaabot wala nay gubat ug kamatayon. Balik sa refugee camp, ako kining gipaambit sa laing Italyano nga si Giuseppe Tubini ug siya usab nainteres. Matag karon ug unya, si Adolfo ug ubang mga Saksi moduaw kanamo sa kampo.

Gidala ko ni Adolfo sa Arbon, mga diyes kilometros gikan sa Steinach, diin nagtigom ang gamayng grupo sa mga Saksi gamit ang Italyanong  pinulongan. Giganahan kaayo ko sa akong nadungog nga mibalik ko pagkasunod semana. Sa ulahi, mitambong ko sa asembliya sa mga Saksi sa Zurich. Natandog ko sa pasundayag sa eslayd bahin sa patyanan nga mga kampo, diin gipakita ang nagpatongpatong nga patayng lawas. Akong nasayran nga daghang Saksing German ang gipamatay tungod sa ilang pagtuo. Sa maong asembliya, akong nakaila si Maria Pizzato. Siya gisentensiyahan ug 11 ka tuig ilalom sa rehimeng Pasista tungod sa iyang pagka-Saksi.

Human sa gubat, ako mibalik sa Italya ug miasosyet sa gamayng kongregasyon sa Como. Wala pa ko makaagi ug sistematikong pagtuon sa Bibliya, apan nakasabot ko sa pangunang mga kamatuoran. Si Maria Pizzato sakop usab sa maong kongregasyon. Iya kong giingnan sa kahinungdanon sa bawtismo ug giawhag ko nga duawon si Marcello Martinelli, nga nagpuyo sa Castione Andevenno, sa probinsiya sa Sondrio. Si Marcello maoy usa ka matinumanon ug dinihogang igsoon nga gisentensiyahan ug 11 ka tuig sa rehimeng diktador. Kinahanglan kong magbisikleta ug 80 kilometros aron duawon siya.

Gipatin-aw ni Marcello kanako diha sa Bibliya ang mga kinahanglanon alang sa bawtismo. Dayon kami nag-ampo ug miadto sa suba sa Adda, diin ako gibawtismohan. Septiyembre 1946 kadto. Pagkaespesyal kadto nga adlaw! Nalipay kaayo ko sa akong desisyon nga moalagad kang Jehova ug nga ako may segurado nang paglaom sa umaabot, nga sa pagkagabii, halos wala ko makaamgo nga 160 kilometros diay ang akong nabisikleta sa tibuok adlaw!

Pagka-Mayo 1947, ang unang asembliya sa Italya human sa gubat gipahigayon sa Milan. Mga 700 ang mitambong, apil kadtong mga gilutos panahon sa Pasista. Dihay talagsaon nga nahitabo sa maong asembliya. Si Giuseppe Tubini, nga akong gisangyawan sa refugee camp, ang nagpakigpulong alang sa bawtismo—nga nagpabawtismo sab niadtong adlawa!

Sa maong asembliya, akong naestorya si Brader Nathan Knorr, nga gikan sa Brooklyn Bethel. Kami ni Giuseppe iyang gidasig nga gamiton ang among kinabuhi sa pag-alagad sa Diyos. Nakadesisyon ko nga mosulod dayon sa bug-os panahong pag-alagad. Sa pag-uli nako, gisulti ko sa akong pamilya ang akong desisyon, ug sila supak niana. Apan, ako determinado. Busa pagkasunod bulan, nagsugod ko pag-alagad sa Bethel sa Milan. Upat ka misyonaryo ang nag-alagad didto: si Giuseppe (Joseph) Romano ug iyang asawa, si Angelina; si Carlo Benanti ug iyang asawa, si Costanza. Ang ikalimang membro sa pamilya mao si Giuseppe Tubini, nga bag-o pang abot, ug ako ang ikaunom.

Human sa usa ka bulan sa Bethel, gitudlo ko ingong nagapanawng magtatan-aw—ang unang Italyanong magtatan-aw sa sirkito nga natawo mismo sa Italya. Si Brader George Fredianelli, ang unang misyonaryo nga gikan sa United States nga miabot sa Italya niadtong 1946, nag-alagad na diha sa nagapanawng buluhaton. Gibansay ko niya sa pipila ka semana, ug dayon miadto ko sa akong asaynment. Dili ko malimot sa unang kongregasyon nga akong giduaw—ang Faenza. Kadto ang unang paghatag nakog pakigpulong sa usa ka kongregasyon! Bisan pa niana, akong nadasig ang mga nanambong, lakip ang daghang batan-on, nga mosulod sa bug-os panahong pag-alagad. Sa ulahi, ang pipila sa maong mga batan-on nakabatog dagkong responsabilidad sa pag-alagad diha sa Italya.

Makapaikag ang kinabuhi diha sa nagapanawng buluhaton. Daghan kinig sorpresa, adjustment, kalisdanan, ug kalipay, apil niana ang pagmahal gikan sa mga igsoon.

Kahimtang sa Relihiyon Human sa Gubat

Ang Simbahang Katoliko gamhanan kaayo sa Italya. Bisag bag-o na ang batakang balaod niadtong 1948, niadto lamang 1956 natapos ang Pasistang balaod nga nagdili sa buluhatong pagsangyaw sa mga Saksi. Tungod sa  pagpit-os sa klero, ang mga sirkitong asembliya sagad baldahon. Apan usahay pakyas ang paningkamot sa klero, sama sa nahitabo niadtong 1948 sa Sulmona, usa ka gamayng lungsod sa sentro sa Italya.

Ang asembliya gipahigayon sa usa ka teatro. Sa Dominggo sa buntag, ako ang tsirman, ug si Giuseppe Romano ang mipakigpulong. Niadtong mga panahona, dinaghan ang manambong. Dihay higayon nga 2,000 ang nanambong bisag wala ray 500 ang magmamantala sa tibuok nasod. Human sa pakigpulong, usa ka batan-ong lalaki nga gisugo sa duha ka pari nga presente didto ang misaka sa entablado. Aron makapahinabog kasamok, siya nagsinggitsinggit. Ako dayon siyang giingnan, “Kon duna kay gustong isulti, pag-abang ug teatro aron makasulti ka sa imong gusto.” Ang mga nanambong wala makauyon sa gihimo sa batan-on. Ug siya nanaog sa entablado ug mipahawa sa teatro.

Kaniadto, dili sayon ang pagbiyahe. Usahay magbaktas ko gikan sa usa ka kongregasyon ngadto sa lain, magbisikleta, mosakay sa daan ug puno kaayong mga bus, o magtren. May panahon nga kuwadra o bodega ang akong sak-anan. Bag-o lang natapos ang gubat, ug pobre ang kadaghanang Italyano. Diyutay ra ang mga igsoon, ug sila kabos. Bisan pa niana, malipayon gihapon kong nag-alagad kang Jehova.

Pagbansay sa Gilead

Niadtong 1950, kami ni Giuseppe Tubini mitungha sa ika-16 nga klase sa tunghaang Gilead. Sa sinugdan pa lang, nahibalo na ko nga maglisod ko sa pagkat-on ug Iningles. Akong gihimo ang akong maarangan, pero dili kana sayon. Kinahanglan namong basahon ang tibuok Bibliya sa Iningles. Usahay dili ko maniudto aron lang magpraktis ug basa. Miabot ang panahon nga mohatag na ko sa akong bahin. Lab-as pa sa akong panumdoman ang komento sa akong instruktor, “Maayo kaayo ang imong pangompas ug kadasig, pero dili gyod masabtan ang imong Iningles!” Bisan pa niana, nahuman nako ang maong kurso. Kami ni Giuseppe giasayn balik sa Italya. Tungod sa maong dugang nga pagbansay, kami mas nakatabang sa mga igsoon.

Niadtong 1955, akong giminyoan si Lidia, nga nabawtismohan pito ka tuig kanhi diin ako ang midiskurso alang sa bawtismo. Ang iyang amahan, si Domenico, maoy usa ka minahal nga igsoon nga nagtabang sa iyang pito ka anak nga modangop sa kamatuoran, bisag siya gilutos sa rehimeng Pasista ug nadestiyero sulod sa tulo ka tuig. Si Lidia usab maisogong  mibarog sa kamatuoran. Katulo siya gikasohan sa korte sa wala pa ilha ang atong kagawasan sa pagsangyaw sa balaybalay. Unom ka tuig human sa among kaminyoon, natawo ang among panganay, si Beniamino. Pagka-1972, natawo ang ikaduha namong anak nga si Marco. Nalipay ko nga silang duha uban sa ilang mga pamilya masibotong nag-alagad kang Jehova.

Aktibo Gihapon sa Pag-alagad Kang Jehova

Daghan kog di-malimtang kasinatian sa akong pagtabang sa uban. Pananglitan, sa sayong katuigan sa 1980, ang akong ugangang lalaki misulat sa presidente sa Italya nga si Sandro Pertini. Panahon sa rehimeng Pasista, silang duha gidestiyero sa isla sa Ventotene kay giisip nga kaaway sa maong rehimen. Ang akong ugangan mihangyo nga interbiyohon ang presidente sa tuyo nga makasangyaw. Sa dihang gitugtan siya, ako siyang giubanan, ug kami mainitong gidawat—kadto talagsaon kaayo. Ang presidente mihalog sa akong ugangan. Dayon amo siyang gisangyawan ug gihatagag mga basahon.

Pagka-1991, human sa 44 ka tuig ingong nagapanawng magtatan-aw, miundang ko sa sirkitong buluhaton, nga nakaduaw na sa mga kongregasyon sa tibuok Italya. Sa misunod nga upat ka tuig, ako nag-alagad ingong magtatan-aw sa Assembly Hall hangtod nga akong gimenosan ang akong buluhaton tungod sa seryosong sakit. Apan, ako mapasalamaton sa dili-takos nga kalulot ni Jehova kay nakapabilin ko sa bug-os panahong pag-alagad. Akong gihimo ang akong maarangan sa pagsangyaw sa maayong balita, ug karon nagdumalag pipila ka panagtuon sa Bibliya. Matod sa mga igsoon makapaukyab gihapon kong mopakigpulong. Nagpasalamat ko kang Jehova nga ang akong kadasig nagpabilin bisan pa sa akong pangedaron.

Sa batan-on pa ko, nahadlok kaayo ko sa kamatayon, apan ang pagbatog tukmang kahibalo sa Bibliya naghatag kanakog seguradong paglaom sa kinabuhing walay kataposan—kinabuhing ‘madagayaon,’ sama sa gihubit ni Jesus. (Juan 10:10) Kanay akong gipaabot—kinabuhi nga puno sa kalinaw, seguridad, ug kalipay, uban sa dagayang panalangin gikan kang Jehova. Hinaot nga atong mahimaya ang atong mahigugmaong Maglalalang, diin kita nakapribilehiyo sa pagdala sa iyang ngalan.—Sal. 83:18.

[Mapa sa panid 22, 23]

(Alang sa aktuwal nga pagkahan-ay, tan-awa ang publikasyon)

SWITZERLAND

BERN

Zurich

Arbon

Steinach

ITALYA

ROMA

Como

Milan

River Adda

Castione Andevenno

Faenza

Sulmona

Ventotene

[Hulagway sa panid 22]

Padulong sa Gilead

[Hulagway sa panid 22]

Uban ni Giuseppe sa Gilead

[Hulagway sa panid 23]

Sa among kasal

[Hulagway sa panid 23]

Uban sa akong minahal nga asawa sa kapig 55 ka tuig