ZÜLMƏT gecə. Səhranın düz göbəyi. Barxan pişiyi öz yuvasından çıxır, ayaq saxlayıb ətrafa boylanır, qulaqlarını şəkləyir. Sonra çömələrək səssizcə qumsallıqda səfərinə başlayır.

Barxan pişiyi qəflətən aqibətindən bixəbər olan şikarının — qum siçanının üstünə tullanır. Sonra ovçu bu minvalla gecə səfərinə davam edir, hərdən daha çox ov tutmaq üçün yerindən sıçrayır. Yediyini yeyir, yemədiyini isə quma basdırır. Dan yeri söküləndə yuvasına qayıdır. Gün ərzində tək-tük halda çölə çıxır. Gəlin bu ələkeçməz pişik haqda bəzi məqamlara diqqət yetirək.

• Şikarı qumun altında olsa belə, pişik iti eşitmə qabiliyyəti sayəsində onun yerini müəyyən edə bilir

• Dişinin yerini müəyyən etmək üçün erkək it kimi, bərkdən hürür. Həssas eşitmə qabiliyyətinə malik dişi pişik isə ən uzaq məsafədən belə bu səsi eşidir

• Pəncələri tüklü olduğundan qumda batmır, hətta qaynar qumda belə pəncələri yanmır

•  Qulağının daxili səthi qalın ağ tüklərlə örtülüdür. Bu, pişiyin qulaqlarını küləyin havaya sovurduğu qumdan qoruyur

• Pəncələrinin yastıqları sıx tük örtüyü ilə örtülü olduğundan qumda gəzərkən, demək olar ki, ayaq izləri qalmır, buna görə də onun izinə düşmək çətindir

• Suya olan tələbatını yediyi şikarının hesabına təmin edərək sağ qala bilər

• Qaraqum səhrasında qumun temperaturu 80°C-yə çatır. Bəzən isə havanın temperaturu –25°C-yə düşür