Хејр, ҹаиз дејил. Мүгәддәс Јазыларда дејилир ки, биз јалныз Аллаһа дуа етмәлијик. Иса пејғәмбәр давамчыларына дуа етмәји өјрәдәндә белә демишди: «Сәмави Атамыз, гој адын мүгәддәс тутулсун» (Инҹил, Матта 6:9). О һеч вахт демирди ки, шаҝирдләри мүгәддәсләрә, мәләкләрә вә Аллаһдан башга кимәсә дуа етмәлидирләр.

Һәмчинин бир дәфә о, давамчыларына демишди: «Јол, һәгигәт вә һәјат мәнәм. Мәнсиз һеч кәс Атанын јанына ҝәлә билмәз» (Инҹил, Јәһја 14:6). Аллаһ һавадар кими јалныз Иса Мәсиһи тәјин едиб (Инҹил, Ибраниләрә 7:25).

Һәм Аллаһа, һәм дә мүгәддәсләрә дуа етмәк олармы?

Шејтан Иса Мәсиһи јолдан чыхартмаға чалышанда пејғәмбәр она белә ҹаваб вермишди: «Рәдд ол, Шејтан! Ахы јазылыб: “Аллаһын Јеһоваја сәҹдә гыл вә јалныз Она ибадәт ет”» (Инҹил, Матта 4:10). Аллаһын тәләби будур ки, инсанлар, дуа да дахил олмагла, јалныз Она ибадәт етсинләр (Јешаја 48:11).

Әҝәр һансыса шәхсләрә, һәтта мүгәддәсләрә вә мәләкләрә дуа етсәк, бу Аллаһа хош ҝедән дејил. Иса пејғәмбәрин шаҝирдләриндән бири олан һәвари Јәһја бир дәфә сәһвән онун јанына ҝәлән мәләјә диз чөкүб сәҹдә гылмаг истәјәндә мәләк ону дајандырараг деди: «Дајан! Буну етмә! Мән садәҹә сәнин кими вә Иса һаггында шәһадәт верән гардашларын кими бир гулам. Аллаһа сәҹдә гыл» (Инҹил, Вәһј 19:10).