Мүгәддәс Јазылар хәбәрдарлыг едир: «Пис фикирләр, гәтл, зина, ҹинси әхлагсызлыг, оғурлуг, јалан шаһидлик, күфр үрәкдән чыхыр» (Мат. 15:19). Мәҹази үрәјимиз бизи алдадараг Аллаһын ирадәсинә зидд ҝедән һәрәкәтләрә бәраәт газандыра биләр. Вә, ола билсин, биз јанлыш һәрәкәтә јол верәнәдәк нә баш вердијини анламајаг. Дүзҝүн олмајан бир јола гәдәм гојмамышдан әввәл үрәјимизин нијјәтләрини үзә чыхармагда бизә нә көмәк едәр?

Мүгәддәс Китабы һәр ҝүн охујун вә үзәриндә дүшүнүн.

«Аллаһын сөзү ҹанлы вә гүдрәтлидир; о, һәр ҹүр икиағызлы гылынҹдан итидир вә о гәдәр дәринә ишләјир ки, бәдәнлә руһу... ајырыр», — дејә һәвари Павел гејд етмишди. Аллаһын Кәламы һәмчинин «үрәјин дүшүнҹә вә нијјәтләрини үзә чыхарыр» (Ибр. 4:12). Мүгәддәс Китабы охујуб-арашдырмаг үрәјимизин нијјәтләрини мүәјјән етмәкдә бизә көмәк едәҹәк. Аллаһын Кәламыны һәр ҝүн охумагла вә орада дејиләнләрин үзәриндә дүшүнмәклә Јеһованын фикирләринә вә нөгтеји-нәзәринә јијәләнмәк неҹә дә ваҹибдир!

Мүгәддәс Китабын мәсләһәтләрини вә принсипләрини тәтбиг етмәк дахилимиздә шаһидлик едән әнама — виҹданымыза тәсир едәҹәк (Ром. 9:1). Виҹданымызын сәси бизи јанлыш јолдан чәкиндирәҹәк. Бундан әлавә, «бизләри горумаг мәгсәдилә» Мүгәддәс  Китабда бир чох ибрәтамиз нүмунәләр гәләмә алыныб (1 Кор. 10:11). Бу нүмунәләр бизи јанлыш һәрәкәтләрдән горујаҹаг. Бәс һәр биримиз нә етмәлијик?

Үрәјинизин нијјәтләрини мүәјјән етмәкдә сизә көмәк етмәси үчүн Аллаһа дуа един.

Јеһова үрәкләри сынајан Аллаһдыр (1 Салн. 29:17). О, «үрәјимиздән бөјүкдүр вә һәр шеји билир» (1 Јәһ. 3:20). Аллаһы алдатмаг гејри-мүмкүндүр. Әҝәр биз дуада нараһатчылыгларымызы, һиссләримизи вә истәкләримизи ајдын шәкилдә билдирсәк, Јеһова үрәјимизин нијјәтләрини үзә чыхармагда бизә көмәк едәҹәк. Һәтта Аллаһдан биздә «тәмиз үрәк јарат»масыны хаһиш едә биләрик (Мәз. 51:10). Беләликлә, үрәјимизин мејилләрини мүәјјән етмәк үчүн дуа етмәк имканымыз олдуғуну унутмамалыјыг.

Јығынҹаг заманы диггәтли олун.

Ҝөрүш заманы ешитдикләримизә гаршы диггәтли олмағымыз дахили варлығымызы, үрәјимизи дүрүстҹәсинә јохламаға көмәк едә биләр. Һәр дәфә јени мәлумат әлдә етмәсәк дә, бу ҝөрүшләрдә иштирак етмәјин сајәсиндә Мүгәддәс Китаб принсипләрини, еләҹә дә үрәјимизин нијјәтләрини ҝөтүр-гој етмәјә көмәк едән дәјәрли хатырлатмалары даһа јахшы баша дүшүрүк. Бунунла јанашы, дахили варлығымызын сафлашдырылмасында баҹы-гардашларымызын шәрһләринин ролу да данылмаздыр (Сүл. мәс. 27:17). Јығынҹагда өзүмүзү һәмиманлыларымыздан тәҹрид етмәјимиз бизим үчүн тәһлүкәли ола биләр. Бу, бизи өз худбин нијјәтләримизин ардынҹа апара биләр (Сүл. мәс. 18:1). Буна ҝөрә дә јахшы оларды ки, өзүмүздән сорушаг: «Бүтүн јығынҹаг ҝөрүшләриндә иштирак етмәк вә онлардан фајда әлдә етмәк мәндә вәрдиш һалыны алыбмы?» (Ибр. 10:24, 25).

Һијләҝәр үрәјимиз һәјатын бир чох саһәләриндә бизи алдада биләр. Ҝәлин бу саһәләрдән дөрдүнә нәзәр салаг: вар-дөвләт һәрислији, спиртли ичкиләрдән истифадә, дост сечими вә истираһәт.

Вар-дөвләт һәрислији.

Физики тәләбатларын гајғысына галмаг истәји нормалдыр. Лакин Иса мадди шејләрә һәддән чох бағланмагла әлагәдар бир чәкиндириҹи нүмунә данышмышды. Бу нүмунәдә ағзынаҹан долу анбарлары олан варлы бир адамдан бәһс едилир. Һәмин адамын јени топладығы мәһсулу јығмаға јер тапмырды. О, анбарларыны сөкүб јеринә даһа бөјүкләрини тикмәјә һазырлашырды. О белә дүшүнмәјә башлады: «Бүтүн тахылымы, сәрвәтими ора јығаҹағам. Сонра өзүмә дејәҹәјәм: “Ҹаным, динҹәл, је, ич, кеф елә, чүнки топладығын бу вар-дөвләт сәнә өмрүнүн ахырына кими бәсдир”». Лакин бу варлы адам бир данылмаз факты — елә һәмин ҝеҹә һәјатыны итирә биләҹәјини нәзәрә алмамышды (Лука 12:16—20).

Јаш өтдүкҹә ҝәләҹәкдә өзүмүзү неҹә тәмин едәҹәјимизлә бағлы һәддән артыг нараһатчылыг кечирмәјә башлаја биләрик. Бу сәбәбдән јығынҹаг олан ахшамлары ишләмәјимизә вә ја мәсиһчи мәсулијјәтләримизә мүәјјән мәнада етинасызлыг ҝөстәрмәјимизә бәраәт газандыра биләрик. Бу ҹүр мејилдән өзүмүзү неҹә горуја биләрик? Јахуд, ола билсин, биз ҝәнҹлик илләримизи јашајыр вә таммүддәтли хидмәтин карјера гурмагдан даһа  јахшы олдуғуну баша дүшүрүк. Бунунла белә, илк нөвбәдә, өзүмүзү мадди ҹәһәтдән тәмин етмәли олдуғумузу дүшүнәрәк пионер хидмәтини тәхирә салырыгмы? Аллаһын ҝөзүндә варлы олмаг үчүн артыг индидән әлимиздән ҝәләни етмәли дејиликми? Ким билир, сабаһа сағ чыхаҹағыг, ја јох?

Спиртли ичкиләрдән истифадә.

«Шәраба дүшкүн әјјашлара... гошулма», — дејә Сүлејманын мәсәлләри 23:20 ајәсиндә јазылыб. Әҝәр инсанын спиртли ичкиләрә мејли ҝүҹлүдүрсә, о, мүнтәзәм олараг ичмәјинә һагг газандыра биләр. О, садәҹә динҹәлмәк үчүн ичдијини дејә биләр. Әҝәр динҹәлмәк үчүн спиртли ичкијә еһтијаҹ дујдуғумузу һисс едириксә, ола билсин, үрәјимизин нијјәтләрини виҹданла јохламағын әсил вахтыдыр.

Дост сечими.

Әлбәттә, мәктәбдә, ишдә вә хидмәтдә иманымыза шәрик олмајан инсанларла тәмасда олмағымыз гачылмаздыр. Лакин бу ҹүр тәмасда олмагла үнсијјәт етмәк, һәтта сых достлуг мүнасибәтләри гурмаг тамамилә фәргли шејләрдир. Достлуг етдијимиз инсанларын чохлу ҝөзәл хүсусијјәтләри олдуғуну дејәрәк бу ҹүр мүнасибәтләрә бәраәт газандырырыгмы? Мүгәддәс Китаб хәбәрдарлыг едир: «Алданмајын! Пис достлар јахшы вәрдишләри корлајыр» (1 Кор. 15:33). Бир балаҹа чиркли бир шеј тәмиз сују буландырдығы кими, Аллаһа хидмәт етмәјән инсанларла достлуг да бизим руһанилијимизә зәрәр вура биләр вә биз дүнјанын ҝејим, данышыг вә давраныш тәрзини мәнимсәјә биләрик.

Истираһәт.

Мүасир технолоҝија сајәсиндә бир дүјмәни басмаг кифајәтдир ки, бүтүн әјләнҹә нөвләри әлимизин алтында олсун; анҹаг онларын әксәријјәти мәсиһчиләр үчүн шүбһәли вә ја гејри-мүнасибдир. «Һәр ҹүр натәмизлији... дилинизә белә ҝәтирмәјин», — дејә Павел јазырды (Ефес. 5:3). Бәс әҝәр үрәјимиз бизи натәмиз шејләрә гулаг асмаға вә ја бахмаға тәһрик едирсә, онда неҹә? Биз дүшүнә биләрик ки, һамынын динҹәлмәјә вә ја истираһәт етмәјә еһтијаҹы вар вә буну неҹә етмәк һәр кәсин шәхси ишидир. Анҹаг ҝәлин Павелин мәсләһәтинә ҹидди јанашаг, ҝөзләримизи вә гулагларымызы натәмиз шејләрдән узаг тутаг.

Әҝәр һијләҝәр үрәјимизин истәкләринин гурбаны олмушугса вә јанлыш һәрәкәтләримизә бәраәт газандырмаға вәрдиш етмишиксә, дәјишилмәк имканымыз вар (Ефес. 4:22—24). Ҝәлин буна сүбут олараг ики мүасир нүмунәјә нәзәр салаг.

Миҝел * мадди шејләрә олан мүнасибәтини дәјишмәли олду. О дејир: «Һәјат јолдашым, оғлум вә мән инсанларын ән сон вә ән јахшы технолоҝијаја, раһат һәјата өнәм вердији бир өлкәдә јашајырыг. Бир заманлар мән дүнјанын бүтүн наз-немәтинә саһиб олмаг үчүн әлимдән ҝәләни едирдим вә фикирләширдим ки, бүтүн бунлара вар-дөвләт һәриси олмадан да наил ола биләрәм. Тезликлә баша дүшдүм ки, мал-мүлк далынҹа гачмаг сону олмајан бир јолдур. Мән дүшүнҹә тәрзим вә үрәјимин нијјәтләри барәдә Јеһоваја дуа етмәјә башладым. Дуада билдирдим ки, биз аиләликҹә Она там хидмәт етмәк истәјирик. Биз һәјатымызы садәләшдирмәјә вә тәләбат олан әразијә көчмәјә гәрар вердик вә чох кечмәмиш пионер хидмәтинә башладыг. Сонда баша дүшдүк ки, мәналы вә хошбәхт өмүр сүрмәк үчүн бизә чох шеј лазым дејилмиш».

Линин нүмунәсиндән пис достлуға сон гојмағын неҹә мүмкүн олдуғуну ҝөрүрүк. О дејир: «Ишим елә иди ки, тез-тез әҹнәби тәдарүкчүләрлә үнсијјәт етмәли олурдум. Онларын мәҹлисләриндә чохлу ички олдуғуну билирдим, бунунла белә бу мәҹлисләрдә иштирак етмәк мәним үчүн чох мараглы иди. Дәфәләрлә сәрхош олана гәдәр ичир, сонра да пешман олурдум. Сонра мән үрәјимин вәзијјәтини виҹданла ҝөтүр-гој етмәјә башладым. Аллаһын Кәламындакы мәсләһәтләрин вә ағсаггалларын көмәји сајәсиндә дәрк етдим ки, Јеһованы севмәјән инсанларла үнсијјәтә мејиллијәм. Инди исә ишими мүмкүн гәдәр телефон васитәсилә ҝөрмәјә чалышырам вә беләҹә тәдарүкчүләрлә үнсијјәтими минимума ендирирәм».

Бизә өзүмүзлә дүрүст олмаг вә үрәјимизин нијјәтләрини мүәјјән етмәк лазымдыр. Беләликлә, биз Јеһованын «гәлбин һәр сиррини билән» олдуғуну јадда сахлајараг дуада Онун көмәјини ахтармалыјыг (Мәз. 44:21). Аллаһ һәмчинин бизә Өз Кәламыны да вериб вә Онун Кәламы бизим үчүн бир ҝүзҝүдүр (Јаг. 1:22—25). Дәјәрли хатырлатмалары вә мәсләһәтләри нәшрләримиздән вә мәсиһчи ҝөрүшләримиздән дә әлдә едә биләрик! Бүтүн бунларын сајәсиндә үрәјимизи горумаг вә салеһлик јолу илә аддымламаг мүмкүндүр.