«Аллаһ гәтијјән пислик етмир» (Әјјуб 34:12).

ҸАМААТ НӘ ДЕЈИР?

Бәзиләри дејир ки, һәр нә олурса, Аллаһын изни илә олур. Буна ҝөрә әзабларын да Аллаһдан олдуғуна инанырлар. Тәбии фәлакәтләрә Аллаһын ҹәзасы кими бахырлар.

АЛЛАҺЫН КӘЛАМЫНДА НӘ ДЕЈИЛИР?

Орада ачыг-ајдын јазылыб ки, әзабларын сәбәбкары Аллаһ дејил. Мисал үчүн, Мүгәддәс Китабда дејилир ки, башымыза пис бир шеј ҝәләндә «Аллаһ мәни сынаға чәкир» демәмәлијик. «Чүнки Аллаһ һеч кәси писликлә сынамыр вә Онун Өзүнү дә писликлә сынамаг мүмкүн дејил» (Јагуб 1:13). Башга сөзлә десәк, сынаглар вә онларын ҝәтирдији ағры-аҹы Аллаһдан дејил. Бу, пислик оларды, амма Аллаһ исә гәтијјән пислик етмир (Әјјуб 34:12).

Пислик Аллаһдан дејилсә, онда кимдәндир вә ја нәдәндир? Тәәссүфләр олсун ки, бәзән инсан инсана пислик едир (Ваиз 8:9). Бундан әлавә, мүнасиб олмајан јердә, мүнасиб олмајан вахтда олдуғумуз үчүн тәсадүфи һадисәләрин гурбанына чеврилирик (Ваиз 9:11). Аллаһын Кәламында дејилир ки, дүнја Шејтан Иблисин әлиндәдир (Јәһја 12:31; 1 Јәһја 5:19). Буна ҝөрә дә, үзләшдијимиз әзаб-әзијјәтләрин сәбәбкары Аллаһ јох, Иблисдир.

«Онлар әзаб чәкәндә О да әзаб чәкди» (Әшија 63:9).

ҸАМААТ НӘ ДЕЈИР?

Бәзиләри фикирләшир ки, үзләшдијимиз сынаглар Аллаһы марагландырмыр. Мәсәлән, бир јазычы гејд едир ки, онун ҝөзүндә Аллаһ «мәрһәмәтсиз вә рәһмсиздир». Онун фикринҹә, Аллаһ мөвҹуд олса да, әзабларымыз Онун «веҹинә дејил».

АЛЛАҺЫН КӘЛАМЫНДА НӘ ДЕЈИЛИР?

Мүгәддәс Китабы охујанда Аллаһын мәрһәмәтли вә рәһмли олдуғуну ҝөрүрүк. Чәкдијимиз әзаблар Аллаһы нараһат едир вә О, тезликлә бүтүн пислијә сон гојаҹаг. Ҝәлин бизә раһатлыг ҝәтирән үч саһәјә нәзәр салаг.

Аллаһ әзабларымыздан хәбәрдардыр. Инсанларын әзаб чәкдији илк ҝүндән бәри ахытдыглары бир дамла ҝөз јашы белә, Аллаһын ҝөзүндән јајынмајыб. Чүнки Јеһова * һәр шеји ҝөрән Аллаһдыр (Зәбур 11:4; 56:8). Гәдимдә јашамыш мөмин бәндәләр сыхышдырыланда Аллаһ демишди: «Мисирдәки халгымын әзаб–әзијјәтини ҝөрүрәм». Бәс О, бу әзаб-әзијјәтләрә садәҹә бахырды? Хејр, Аллаһ әлавә едиб демишди ки, халгынын нә чәкдијиндән аҝаһдыр (Чыхыш 3:7). Буну билмәк нечә-нечә адамлара раһатлыг ҝәтириб. Башгалары нәләр јашадығымызы билмәдији вә баша дүшмәдији һалда, Јеһова Аллаһ бүтүн әзабларымыздан аҝаһдыр (Зәбур 31:7; Мәсәлләр 14:10).

Аллаһ дәрдимизә шәрикдир. Аллаһ нәинки инсанларын дәрд-сәриндән аҝаһдыр, һәмчинин буна шәрикдир. Мәсәлән, гәдимдә јашајан садиг бәндәләр сынагларла үзләшәндә Аллаһ онларла бирҝә әзаб чәкирди. Мүгәддәс Китабда јазылыб: «Онлар әзаб чәкәндә О да әзаб чәкди» (Әшија 63:9). Аллаһ инсанлардан гат-гат үстүн олса да, бизим чәкдијимиз дәрди, санки, Өзү чәкир. Һәгигәтән дә, «Јеһова чох меһрибан вә мәрһәмәтлидир» (Јагуб 5:11). Үстәлик, Јеһова бизә әзаблара таб ҝәтирмәјә көмәк едир (Филиппилиләрә 4:12, 13).

Аллаһ бүтүн әзаблара сон гојаҹаг. Мүгәддәс Китабда јазылыб ки, Аллаһ бүтүн инсанларын әзаб-әзијјәтини арадан галдыраҹаг. Јеһова Аллаһ гурдуғу һөкумәти васитәсилә бүтүн дүнјадакы вәзијјәти јерли-дибли дәјишәҹәк. О вахт «[Аллаһ] онларын ҝөзләриндән бүтүн јашлары силәҹәк. Артыг өлүм олмајаҹаг. Нә дәрд, нә фәрјад, нә дә ағры олаҹаг, чүнки әввәлки шејләр кечиб [ҝедәҹәк]» (Вәһј 21:4). Бундан әлавә, өлән инсанлары һәјата гајтараҹаг ки, онлар да јер үзүндә олаҹаг дәрдсиз һәјатдан кам алсынлар (Јәһја 5:28, 29). Әлбәттә ки, әзаб-әзијјәтин аҹы хатирәләри һеч кими нараһат етмәјәҹәк. Јеһова вәд едир: «Көһнә шејләр јада дүшмәјәҹәк, даһа хатырланмајаҹаг» (Әшија 65:17) *.